VNNN 13: Waarom ik schrijf als een Mexicaanse bokser - Boekschrijven.nl

Van niks naar novelle: aflevering 13. Volg hoe schrijfcoach David in de aanloop naar Schrijf! 2015 een compleet boek schrijft. Deze week kijkt hij terug op het schrijfproces en wat hij tijdens het project heeft geleerd.

Vandaag heb ik het manuscript van mijn novelle (definitieve titel: Valversnelling) naar de corrector gestuurd. Het verhaal staat er. Op wat kleine correcties na valt er niets meer aan te veranderen.

Het was een leerzaam proces, het schrijven van dit boek. Ik zag bijvoorbeeld dat mijn verhalen steeds op dezelfde manier tot stand komen. En omdat ik voor Boekschrijven.nl verslag deed van hoe het schrijven vorderde, werd dat me extra duidelijk.

schrijf bokserWaar boksen en schrijven elkaar raken

Ik begin een verhaal steeds vanuit een schijnbare chaos, merkte ik. Een strategie die me deed denken aan een sportman die ik in mijn jeugd op televisie zag.

Tijdens de Olympische spelen van 1984 was ik veertien. Ik volgde de uitzendingen van de wedstrijden intensief op tv. Bij het bokstoernooi had ik speciale aandacht voor een lichtgewicht uit Mexico. Ik weet zijn naam zelfs nog: Héctor López. Een jonge, beweeglijke bokser, die vliegensvlug kon uithalen naar zijn tegenstander. Hij bereikte de finale, waarin hij verloor van een Italiaan.

De strategie van deze kleine Mexicaan was elke partij hetzelfde. López kwam achter op punten en liet vervolgens gaandeweg zijn verdediging zakken. De tegenstander zag kansen en begon steeds wilder te slaan, maar veronachtzaamde daarmee zijn eigen verdediging.

Vanuit het chaotische meppen dat daaruit ontstond, van beide kanten, wist López steeds net iets slimmer tevoorschijn te komen. Hij lokte dus graag een onoverzichtelijke situatie uit, omdat hij wist dat hij daarin goed tot zijn recht kwam.

Schrijven vanuit chaos

Zo schrijf ik ook, begin ik steeds meer te ontdekken. In de beginfase van het schrijven creëer ik een uitgangspositie voor mezelf waarbij ik me op mijn gemak voel. Ik introduceer verhaalelementen waarvan ik nog niet precies weet waar die naartoe moeten leiden.

Ik zorg ervoor dat er een verleden is waarin ik de potentie van drama herken. En ik plaats een stip op de horizon, de toekomst, waar ik naartoe kan schrijven. Het zijn losse elementen, die in eerste instantie nog weinig samenhang vertonen. In die chaos begin ik met doen waar ik goed in ben: verbanden leggen.

Een leven vol drama

Op internet voerde ik de naam Hector López in. Verschillende artikelen zijn er te vinden over deze ‘tough-but-skilled boxer’. Hij overleed in 2011, op 44 jarige leeftijd aan een overdosis drugs.

Zijn leven bevatte voldoende drama. Hij ontvoerde zijn ex-vrouw en zat een tijdje in de gevangenis, waar hij, naar eigen zeggen, ontzettend veel las. Boeken van Harold Robbins en Sidney Sheldon. Schrijvers die ik overigens niet ken. In datzelfde citaat zegt López dat hij ooit een boek wilde gaan schrijven over ‘The Big Lie in the neighbourhoods where I grew up… That you’ll never get anywhere unless you are in a gang, fighting each other’.

Een leven vol drama dus. Ik denk dat hij genoeg materiaal tot zijn beschikking had voor een kei van een roman. Jammer dat het er niet van gekomen is. Deze blogpost draag ik op aan de nagedachtenis van Héctor López.

Waarmee of met wie is jouw schrijfproces te vergelijken? Laat een reactie achter.

Lees de eerdere blogposts over ‘Van niks naar novelle’:

The following two tabs change content below.

David Mulder

Ik geef schrijfles sinds 1999. En natuurlijk zit ik zelf een groot deel van de dag te tikken. Ik maak allerlei soorten teksten, maar de meeste energie steek ik in mijn romans.

Laatste berichten van David Mulder (toon alles)