Van niks naar novelle: aflevering 7. Volg hoe schrijfcoach David in de aanloop naar Schrijf! 2015 een compleet boek schrijft. Deze week laat hij zien hoe aandacht het sleutelwoord is, wanneer het schrijven tegen lijkt te zitten.
Ik heb weinig aan mijn verhaal geschreven, de afgelopen week. Sowieso wil het nog niet erg vlotten. Ik ga je niet vermoeien met geklaag over een gebrek aan inspiratie. Je leest dit blog tenslotte om enthousiast gemaakt te worden over schrijven. En om er iets van te leren.
Maar het blijft een punt van zorg voor iedere schrijver. Waar haal ik de tijd vandaan om te werken? Hoe zorg ik dat ik voldoende rust heb om verder te gaan met mijn verhaal?
Ikzelf moet op dit moment alle zeilen bijzetten om in mijn dagelijks leven voldoende geld te verdienen. Rondkomen, dat lijkt altijd nog een belangrijkere zaak dan je hersenspinsels op papier te zetten. Of dat echt zo is, weet ik niet. Maar ik handel er wel naar.
Tijd is een relatief begrip
Soms heb ik het gevoel dat ik op een werkdag geen enkele andere afspraak mag hebben, en dat ik dan pas kan schrijven. De praktijk wijst uit dat het vaak andersom is: een hele dag met schrijftijd boezemt me angst in. En als ik weet dat ik maar een halfuurtje heb, schrijf ik aan een stuk door om de tijd goed te benutten.
Dus tijd is een relatief begrip. En niet alle schrijftijd is als zodanig te herkennen. Op de fiets nadenken over een wending in je verhaal, dat is ook schrijven.
Houd je hoofdpersoon dicht bij je
Belangrijker is dat je ruimte hebt in je hoofd. Natuurlijk heeft elk leven zijn beslommeringen. Als ze niet met teveel zijn, zullen ze je niet van het schrijven afhouden. Op dit moment heb ik er erg veel. Als ik achter mijn computer ga zitten om aan mijn verhaal te werken, heb ik me gedurende de dag nog niet met mijn hoofdpersoon bezig gehouden. En dat breekt me op.
De keren dat ik echt goed aan een roman werkte, was mijn hoofdpersoon de hele dag bij me. Dan hoefde ik geen moeite te doen om in het verhaal te komen, als ik aan de schrijftafel ging zitten. Ik zat er de hele tijd al in.
Dus het gaat moeizaam. Bij elke schrijfsessie moet ik me weer in het verhaal vechten. Het kost sowieso wilskracht om überhaupt te gaan zitten. Omdat ik voor mijn gevoel ver van het verhaal af sta, durf ik er niet goed naartoe. Bang om ideeënloos naar het scherm te moeten kijken.
Geef je verhaal aandacht
Er is maar één remedie: meer aandacht aan het verhaal geven. Vaker schrijven. Steeds erover nadenken. Dan komt de vertrouwdheid en dan wil ik juist verder schrijven. Op dit moment voelt de tekst als een last aan mijn been. Als ik mijn verhaal verwen met aandacht, zal ze zijn als een geliefde die naar me lonkt.
Lees de eerdere blogposts over ‘Van niks naar novelle’:
- 0: Van niks naar novelle
- 1: Hoe kies je de naam van je personage? Zoek dubbelheid
- 2: Je eigen schrijfmethode werkt altijd het beste
- 3: Metafoor nodig? Hoe je inspiratie haalt uit wetenschappelijke teksten
- 4: De eerste scène!
- 5: Herschrijven: zo verandert een eerste scène
- 6: Ontdekkend schrijven: laat je inspireren door mogelijkheden
David Mulder
Laatste berichten van David Mulder (toon alles)
- Hoe je hoofdstukken schrijft die zinderen - 12 mei 2021
- Hoe schrijf je over jouw eigen leven? - 1 februari 2021
- Vier tips om meer te schrijven in minder tijd - 22 juli 2020
Wat grappig te lezen, die schroom om door te gaan, om te gaan schrijven. Heel herkenbaar. En wanneer je weer aan de gang bent loopt het dan als een trein of moet je steeds terugkijken en aarzel je? Mijn ervaring is steeds wisselend, ik heb verhalen die in een kwartier in elkaar staan en er hoeft bijna niets aan gewijzigd te worden. Aan anderen blijf ik worstelen…
Je voelt het vanzelf: nu ben ik zo ver om werkelijk op stoom te komen. Je weet, als je gaat zitten achter de pc: nu kan ik echt doorschrijven. En wanneer dat moment komt? Dat proces kun je versnellen door aandacht te blijven geven aan je verhaal. Ook als het niet loopt.
Ik lees een beetje de angst in dit artikel van beginnen en denken aan het verhaal…
Maar het denken aan het boek, het op ideeen komen is toch ook al heerlijk? Als ik merk dat het vandaag qua gedachten niet gaat lukken of dat ik er totaal geen zin in heb (lees: het pakt me niet vandaag) dan laat ik het los. Na een paar dagen/week heb ik dan weer een frisse kijk erop. Het duurt dan langer, maar dan zie ik wel meer.