Het geheim van een goed kinderboek - Boekschrijven.nl

De dag nadat Dick Bruna overleed stond er een prachtige foto van hem in de krant. Hij zit op een bank, compleet met lachrimpeltjes en zwierige witte snor. Een man op hoge leeftijd, met in zijn armen een stoffen pop die kinderen over de hele wereld kennen. Het is Nijntje, ook wel Miffy in het buitenland. Wie is er niet met haar opgegroeid? Zelfs in Japan wordt er om Dick Bruna getreurd.

Geheim van Nijn

Wat maakt dat zijn kinderboeken zo’n wereldwijd succes konden worden? Zijn het de veelzeggende illustraties waarin al het overbodige is weggelaten? Is het de eenvoud van de taal? De rijm van de versjes? Het karakter van Nijntje?

Of had Dick Bruna een geheim? Een geheim dat hij eerst alleen deelde met zijn zoon voor wie hij het karaktertje bedacht?

Een koffertje geluk

Wat maakt dat zijn kinderboeken, maar ook die van Astrid Lindgren, Annie M. G. Schmidt en Roald Dahl nog altijd wereldwijd door heel veel grote en kleine kinderen gelezen worden? Is het hun schrijftalent? Hun geweldige personages? Hun grenzeloze fantasie? Of hebben ze nog iets anders dat minder in het oog valt? Een geheim dat andere schrijvers niet zo kennen?

Jeugd herbeleven

Bij nogal wat kinderboekenschrijvers ontstond hun verhaal tijdens het voorlezen of vertellen aan hun eigen kinderen. Zo is Winnie de Pooh begonnen. Zo ontstonden ook de personages waarmee Astrid Lindgren en Roald Dahl bekendheid kregen.

Je hoort vaak dat ouders, door de ogen van hun kinderen, hun jeugd opnieuw beleven. Aan de hand van hun opgroeiende kind herinneren ze zich ineens weer hoe het was toen ze zelf jong waren en de wereld voor het eerst tegemoet traden.

Eigen Nijn is goudmijn

Als Dick Bruna een boek maakte deed hij dat niet voor de ouders, alleen voor het kind. Hij wilde kinderen vooral veiligheid bieden en ‘een koffertje geluk meegeven’.
Misschien schreef hij zo vanuit de behoefte aan veiligheid die hij zelf als kind ervoer. Op dezelfde manier schreef Roald Dahl misschien vanuit zijn vroegere zin om de draak te steken met volwassenen. Astrid Lindgren vanuit haar behoefte om de wereld wat wonderbaarlijker te maken. Annie M.G. Schmidt vanuit haar behoefte om dwars te zijn.

Zo schrijft elke schrijver een beetje vanuit het kind dat hij zelf ooit was.

Kinderblik

Kinderen zijn als marsmannetjes op aarde. Voor hen staat nog niets vast, spreekt nog niets vanzelf. Ze zien, horen, voelen, proeven nog zonder voorkennis over hoe de dingen horen te zijn. Hun open blik zorgt ervoor dat ze de dingen op een heel authentieke en nieuwe manier beleven.

Het is dus je kinderblik, de manier waarop je zelf als kind naar de wereld keek, die ervoor zorgt dat je de toon vindt die aansluit bij de beleving van kinderen.

Een kwestie van herinneren …

En die blik hebben we allemaal gehad. Een kinderboek schrijven is dus in eerste instantie een kwestie van herinneren.

Welke periode of welk moment uit je jeugd heeft grote indruk op jou gemaakt? Welke van jouw jeugdherinneringen zijn het meest levendig? Zijn er geuren smaken of kleuren die je je herinnert? Momenten waarop je iets intens beleefde? Momenten van grote vreugde, verwondering, verwarring, angst of pijn?

Word weer het kind dat je toen was.

… zonder oordeel of gedachte

Beschrijf die herinnering vanuit de beleving van het kind dat je toen was. Zonder tussenkomst van je volwassen gedachten. Laat je schaamte achterwege. Laat elke moraal achterwege. Laat het zo klein, onbenullig of gênant zijn als het op jou als volwassene overkomt. Laat elke gedachte varen over hoe kinderen horen te zijn.

Wie weet heb je een authentiek stukje kinderblik terug. En daarmee het startpunt voor een verhaal waarvan elk kind weet; dit is echt.

 

The following two tabs change content below.

Inez Risseeuw

Ik herinner me de eerste keer dat ik echt schreef. De juf had echte inkt in de potjes in onze tafels gegoten. Uit een grote half doorzichtige fles. Het rook een beetje naar zoete medicijnen.

Laatste berichten van Inez Risseeuw (toon alles)