Je ziet het al helemaal voor je: in je huis onder de Spaanse zon schrijf je in alle rust aan je boeken. Zo nu en dan naar Nederland om je nieuwste titel te promoten. En verder nodig je natuurlijk veel literaire vrienden uit. Kunnen jullie nachten lang eten en drinken en praten over kunst.
Het schrijversvak kent vele zegeningen. Maar het bovenstaande is aan de orde voor slechts 0,002 procent van de schrijverspopulatie. Hoe ziet de praktijk van een gemiddelde schrijver eruit?
1: Andere schrijfklussen aannemen
O, wat zit je goed in je verhaal. Gisteren moest je midden in een heerlijke sterfscène stoppen om de kinderen uit school te halen. Je hoofd loopt over van beschrijvingen die gewoon op papier móéten. Maar eerst heb je een andere deadline.
Een recensie voor een tijdschrift. Je was zo lekker aan het schrijven, dat je zelfs aan het lezen van het boek dat je gaat recenseren nog niet bent toegekomen. Er moet brood op de plank, dus je personage moet nog maar even blijven leven…
2: De leraar uithangen
Had je tijdens je middelbare school niet gezworen om nooit, maar dan ook nooit leraar te worden?
En daar zit je nu, met vier dames, twee vrouwen en een meisje, in een krap leslokaal in een cultureel centrum.
Je gaat de kunst van het schrijven doorgeven aan schrijvers in spe.
Natuurlijk zat je liever aan je eigen werk. En je kunt het jezelf moeilijk toegeven, maar eigenlijk is het best leuk. Stukje bij beetje zie je de cursisten vorderingen maken. En soms hoor je jezelf een advies uitdelen waarvan je denkt: zoiets zou in mijn eigen verhaal ook wel van pas komen…
3: Zeeën van tijd: ga er maar aan staan…
John Irving heeft er mooi over verteld. Toen zijn romans succesvol werden kon hij zijn vaste baan opzeggen en zich volledig op schrijven storten. Hij stelde het zich al helemaal voor: van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat vertoeven in die zelf verzonnen wereld van hem.
De teleurstelling was groot toen hij merkte dat het hem niet lukte om langer dan twee uur achter elkaar te schrijven. Dan was hij op. Er kwam niets meer uit zijn vingers en hij wist niet wat hij met de rest van de dag aan moest. Geleidelijk aan wist hij de tijdspanne op te rekken. Steeds langer lukte het hem aan zijn schrijftafel te blijven zitten.
4: En nu nog een mooi verhaal óver het boek
Wat een gelukzalig moment. Drie jaar gewerkt aan die roman. Je hebt hem vervloekt en je hebt hem bemind. En nu is hij klaar. Uitrusten? Niks d’r van. Zie dat ding maar eens onder de aandacht te brengen. Natuurlijk, de uitgever verstuurt zijn recensie exemplaren wel. Maar ze gaan er pas echt moeite in steken als het een succes blijkt.
Uitgeverijen zijn goed in publiciteit maken voor boeken die veel verkopen. Ze maken graag de stap van hoge oplage naar torenhoge oplage. De stap van ‘bijna niets’ tot ‘aardig wat’ interesseert ze minder.
Dus je moet zelf de boer op. Auteur interviews geven. Reuring veroorzaken. Je dacht dat je klaar was. Kijk maar, daar ligt het boek. Maar zo werkt het niet. Nu moet je nog een verhaal verzinnen waardoor mensen je roman willen lezen. En die twee hoeven niet per se zo veel met elkaar te maken te hebben.
5: En je relatie? Die lijdt.
Je partner staat er helemaal achter. Hij wil ook dat je succesvol bent in het schrijversvak. Maar wat als je dat weekendje weg toch weer afzegt, omdat je boek om aandacht vraagt? Wat als je tijdens een etentje steeds met je gedachten afdwaalt naar de problemen met je plot? ‘Je hebt een ander’, zal hij zeggen. En dat klopt. Die ander, die is er altijd.
Wat zijn jouw fantasieën over je toekomstige schrijversleven?
David Mulder
Laatste berichten van David Mulder (toon alles)
- Hoe je hoofdstukken schrijft die zinderen - 12 mei 2021
- Hoe schrijf je over jouw eigen leven? - 1 februari 2021
- Vier tips om meer te schrijven in minder tijd - 22 juli 2020
Dag David
Het is fijn om iedere keer de nieywe blogs te lezen, omdat het stees weergeeft waarin mensen die schrijven zichzelf kunnen vinden.
De vraag ivm fatasie in de toekomst blijft hangen…
Ik denk dat een boek willen schrijven een zware opdracht is. Ik werk al meer dan twee jaar een idee uit. Zonder te schrijven; zoeken en luisteren naar; het thema, pesonages begin, einde en ook een omwenteling om te verrassen… Best één verhaallijn aanhouden. Steeds kiezen wat wel en niet in functie van het verhaal. Dàt was al een grote uitdaging die geduld en intergiteit vergde van mij.
De benoeming” harde waarheid’ is goed bedacht.
Groeten Chris
leuk dit te lezen, de nuchtere waarheid, deze verrast mij geenzins. Het zet me juist aan nu te gaan schrijven nu ik die zeeen van tijd heb en geen partner die aandacht nodig heeft. ( wel kids, maar die zijn al aardig zelfstandig) ja, ik ga nu toch maar eens echt beginnen!
Heerlijk om te horen!
Houd ons op de hoogte.
David
Hoi David!
Deze blog heeft me op de een of andere manier aan het lachen gemaakt.
Ik ben nog erg jong (namelijk zeventien jaar), maar ik schrijf al mijn hele leven. Ik ben aan een boek begonnen die ik bedacht heb toen ik veertien jaar was.
Mijn toekomstige schrijversleven? Ik ga in Japan wonen en geef daar mijn boek uit (ondertussen heb ik hem ook al in het Japans vertaald). Daarna maak ik er een manga van (strips die heel erg populair zijn in Japan – en trouwens ook in de rest van de wereld). Hierdoor wordt gelijk mijn boek onder de aandacht gebracht. ^.^
Het kan zijn dat mensen nu denken: “Ja, kind. Droom maar lekker verder…’ Maar weet je? Het gaat me nog lukken ook. Let maar op!
Groetjes,
Marijke van Beers
Oeh… Daar wacht ik nu al vol spanning op. Ik ben het meest benieuwd aan je manga stip. Maak je droom maar waar.
Goed zo, Marijke!
Als jij er niet in gelooft, wie dan wel? Maar bedenk: boeken schrijf je niet in de toekomst, maar vandaag. Nu moet het gebeuren…
Succes!
David
Herkenbaar voor veel schrijvers, denk ik. Bij mij gaat het anders. Ik neem er alle tijd voor, in Nederland, als het mij uitkomt en als ik er zin in heb. Ik heb er geen andere schrijfklussen bij nodig. En mijn relatie, gezin en baan lijden er niet onder, dus geen psychische ballast. Gewoon de tijd nemen.
Een keer in de week ga ik ervoor zitten en soms als bonus nog een ochtendje extra.
Daarom wordt het ook zo’n leuk boek: ik schrijf het met intens plezier en volle overgave!
Kijk, zo mag ik het horen. Schrijfplezier verhoogt de kans op leesplezier.
David
Ik glimlach om je blog omdat het zo waar is. Eén ding heb ik me voorgenomen. Ik maak geen reclame voor mijn boek. Ik zet geen handtekeningen. Want ik houd vooral van het schrijven zelf. Bloggen hoort er wel bij. Toch?
Sterke blog! Zo wil ik er nog een paar lezen.
hoi David!
Leuk leuk leuk!!!
dank je wel….:)
groet Michel
Mooi, Aritha, dat je ook gewoon van het vak zelf houdt. Ik ben (daardoor) eigenlijk heel benieuwd naar je creatieve producten! (heb je misschien toch een site met wat werken?) Veel mensen schrijven omdat ze denken ermee beroemd te kunnen worden. Met hangen en wurgen schrijven ze dan een boek met één doel: faam. Het is toch veel leuker om plezier te hebben in het schrijven? Volgens mij moet je dat als lezer ook merken. Mooi vak!
Hoi David,
Ik wacht altijd op zulke blogs waar het echt over het schrijversvak gaat. Ik zit op een site waar mensen hun verhaal publiceren. Ik lees ze vaak. En wanneer ik vast zit in mijn verhaal, krikken die verhalen mijn inspiratie weer op. Ook is er een forum waar echt heel veel schrijvers van dat site, schrijver wil worden. Dan zijn er toch van die mensen die hun droom afkraken door te zeggen dat je daar toch niet zoveel verdient en er zijn altijd concurrenten. Maar is dat ook waar?
Ik wil naar de Spaanse zon!!!!
.. en ik geloof meer in de nuchtere kijk van het realisme….. Een sombere uitstraling door het keukenraam… een grauwe lucht, regen, een beginnend kleurenpracht aan bladeren en, de verwarming staat aan. Geen Spaanse zon hier; dan maar onder de bouwlamp.
Heerlijk herkenbaar. Leuk geschreven ook, heb het weer met een glimlach gelezen.
Ik hou er van dat mensen eerlijk zijn en dat lees ik hier ook uit. Zelf schrijf ik al mijn hele leven (57) en lezen doe ik van alles en nog wat oa literatuur. Maar ben te onzekr om echt iets uit te geven tot nu toe, misschien komt het nog, maar in ieder geval heb ik er veel plezier in.
Klopt veel van wat ik lees, ik heb mijn eerste roman geschreven en daar ben ik trots op. Volgende week heb ik eeen booekpresentatie. Ik hoop écht dat het aanslaat.
Het is een drama en speelt zich af in de jaren 65/66 in het katholieke zuiden van ons land.
Hoi!
Ik ben eergisteren begonnen aan mijn boek. 😀 Na jaren inspiratieloos te zijn geweest (dacht ik) blijk ik een wereld om me heen te hebben waar zoveel in gebeurd dat ik er een hele boeken serie over schrijven kan. Ik heb geprobeerd om als eerste een ruwe schets ervan op papier te tikken, maar ik stroom zo over met ideeen en zinnen, woorden, scenes, details, het moet allemaal meteen op papier. Ik ben dus na hoofdstuk 6 gestopt met ruw optikken, en terug gegaan naar 1 om daar de details en verfijning toe te voegen. Ik zit nu al 3 uur te typen en de woorden blijven maar komen. Maar goed dat ik op het moment tussen twee banen in zit anders was ik gek geworden, haha!
Goeie blog trouwens! 😛
Groetjes
Dat klinkt zeer goed, allemaal. Prima dat je de stroom volgt.
Geniet ervan!
David
was lang een droom om eindelijk tijd te vinden om te schrijven. Sinds een dik jaar werk ik nog maar halftijds….en zie ik begon vorige zomer te schrijven en er kwam een boek. Volgende weken begin ik mijn tweede boek in de steigers te zetten. Een uitgever was enthousiast en waar ik niet op hoopte gebeurde: mijn boek komt in het najaar uit. En ik droom om verder te schrijven gewoon voor mijn plezier. Heb ondertussen aantal kortverhalen… en ik geniet met mijn tenen gekruld achter mijn laptopje als het weer lukt om een mooie spanningsboog te creëren… Mijn droom is dus gewoon blijven schrijven en blijven genieten…En als andere mensen daar ook van kunnen en willen genieten vind ik dat wel mooi meegenomen.
Groeten
Viviane
Ja, het schrijfvirus heeft vat op mij gekregen. Heerlijk om mijn fantasie te verwoorden. Op mijn 65ste begonnen met schrijven, al weer 10 jaar geleden. De oogst: 7 boeken. 5 zijn in de allerlaatste fase en 17 staan in diverse stadia op mijn laptop. Met korte verhalen ben ik begonnen via linkedin, het svhrijverscafé. Zeer inspirerend en veel geleerd. Ik ben er best trots op dat 8 korte verhalen hoog geeindigd zijn op de prozawedstrijd van Woordenstroom.org en op hun site gepubliceerd zijn. Ik maakte zelf een website en een WordPress blog. Voor mij is het puur plezier, hoef er niet van te leven. Als een uitgever niet toehapt, doe ik het uploaden, compleet met opmaak en cover zelf, via lulu.com. Zeer schappelijk. Vrienden ontvangen graag een van mijn plezierig weglezende werkjes (zo beschreef een reguliere uitgever mijn manuscript, al paste het niet in het fonds). Ik hoop dit nog jaren te kunnen doen.