Er is een verhaal bekend over een Franse 19e eeuwse uitgever, die inbrak in het huis van zijn auteur, om gedichten te stelen. Die dichter bleef maar verbeteringen aanbrengen en kwam nooit op het punt dat hij ze klaar voor publicatie vond. Dus nam de uitgever het heft in handen, zodat hij de poëzie kon uitbrengen.
Herkenbaar? Ben jij ook zo iemand die maar blijft schaven aan de tekst, voordat je die ook maar aan een ander laat lezen?
De een is daar gemakkelijker in dan de ander. Ikzelf kan een tekst schrijven en die meteen de volgende dag aan een vriend voorleggen voor commentaar. Dan zeg ik er wel bij dat het een ‘ruwe versie’ is, waarmee ik mezelf voldoende indek.
Potentie is belangrijker dan perfectie
Wanneer is je manuscript klaar om naar een uitgeverij te sturen? Is het ooit af?
Zeker aan het begin van je schrijverschap ontwikkel je jezelf elke dag weer. Dus kun je het moment van opsturen steeds weer een dag opschuiven, want het kan altijd beter.
Er komt een moment waarop je moet zeggen: dit is het niveau dat ik nu heb. En dan moet het op de bus.
Een redacteur neemt in zijn beoordeling mee dat de schrijver zich zal blijven verbeteren. Hij verlangt geen perfect manuscript. Er moet uit blijken dat er potentie is. Dat is wat telt.
Wek interesse met de eerste pagina’s
Waar je in ieder geval voor moet zorgen, is dat je de aandacht trekt, met een verzorgde tekst. Overzichtelijk en netjes qua opmaak. Geen spellings- of grammaticafouten.
Ik raad je aan om je tekst te laten redigeren, voordat je hem opstuurt. Er zijn zo veel foutjes waar je overheen kunt lezen. Misschien hoef je niet je hele tekst te laten corrigeren, maar in ieder geval de begeleidende brief en de eerste vijf pagina’s van je boek.
Je kunt ervoor kiezen om je vooral te concentreren op de eerste hoofdstukken. Zodra je die geperfectioneerd hebt, kun je ze opsturen. Het is toch maar zelden dat een redacteur een heel manuscript leest. Dus met die eerste pagina’s kun je de interesse wekken. Als het in de smaak valt, zullen ze je zeker bellen om te vragen of ze de rest ook mogen lezen. En dat kan voor jou een extra motivatie zijn om door te schrijven…
Stuur iets naar een literair tijdschrift
Een andere strategie is, om een fragment uit je boek om te vormen tot een kort verhaal. Dit kun je sturen naar een literair tijdschrift en afwachten of ze het plaatsen.
Het kan een graadmeter zijn om erachter te komen of je op de goede weg bent. En stel dat ze je stuk opnemen: redacteuren van uitgeverijen lezen deze tijdschriften met aandacht, want ze zijn altijd op zoek naar nieuw talent. Misschien word je zo wel ontdekt!
Wat zijn jouw ervaringen? Heb je extra tips? Deel ze hier met je mede schrijvers.
[wave] Meer schrijftips? Vraag de gratis schrijfles aan.
David Mulder
Laatste berichten van David Mulder (toon alles)
- Hoe je hoofdstukken schrijft die zinderen - 12 mei 2021
- Hoe schrijf je over jouw eigen leven? - 1 februari 2021
- Vier tips om meer te schrijven in minder tijd - 22 juli 2020
Goedemiddag
hoe vind je eigenlijk een uitgever van je boek?
warme groet
oeps, voor je boek
Eigenlijk wil ik hier helemaal niet aan denken. Ik ( 53) ben dus bezig met mijn eerste boek, laten we zeggen dat ik een laatbloeier ben. Ik schrijf op mijn gemak en heb verschillende mensen die het lezen, als ik weer zover ben. Ze zijn stuk voor stuk positief en vragen zelfs naar het volgende deel. Heerlijk, die complimenten van “Wat schrijf je beeldend” , “Goh, het is net of ik een ECHT boek aan het lezen ben” ( zelfs dit vind ik een compliment!) en “Heeft tante Chantall dat echt zelf geschreven?” Af en toe twijfel ik of ze de waarheid spreken, maar toch! Ik zit nu op zo’n 43 duizend woorden en ga al aardig richting het einde. Nu zie ik deze vraag en bedenk me ineens dat er dat van zou moeten komen. Tenminste, dat zou de bedoeling moeten zijn. Wat zal het een teleurstelling worden. Een vreemd iemand die geen rekening houdt met mijn gevoelens, iemand die gewoon gaat zeggen dat het rommel is. Natuurlijk moet ik daar tegen kunnen, maar ik vind het zo leuk, schrijven. Dan kun je zeggen dat dat het belangrijkste is, maar ik denk dat,als ik met een eventueel volgend boek aankom bij mijn vrienden, ze elke dag weer bang zullen zijn om een bericht met bijlage tegen te komen. Want dan was het misschien toch niet leuk genoeg, maar hebben ze die zoetsappige verhalen gewoon geslikt om mij geen pijn te willen doen. Lieve vrienden heb ik wel, vind ik. Maar of ze ook eerlijk zijn, zal dan blijken. Nu, voor dit moment, ben ik dus nog even blij dat er nog zeker 30 duizend woorden geshcreven moeten worden!
Schrijven. Wat een heerlijke bezigheid voor de vrije uurtjes. Zojuist heb ik twee gedichten aan mijn bundel toegevoegd: De waarheid van de liefde en Zoete Valentijnsgedachte.
Wat dat betreft ben ik ook een laatbloeier hoor. Ik ben 59 jaar en ik vind schrijven heerlijk. Inspiratie haal ik overal vandaan en ik pas de tips toe die ik hier dagelijks lees. Ik ben ook bezig met een verhaal dat zich letterlijk afspeelt tussen hemel en aarde. Ik wens iedereen een fijne zondag.
Hier nog een laatbloeier: tweeënvijftig 🙂 Maar wat is schrijven een heerlijke bezigheid! En wat is het fantastisch om prachtige ‘verhalen achter de mens’ te mogen delen. Tja, op een gegeven moment moet je stoppen met schaven, dan is het tijd om je boek uit te geven. Ik werk aan de laatste loodjes, die zijn ook bij mij het zwaarst. Of mijn boekdebuut uitgegeven wordt bij een uitgever of dat ik zelf uit ga geven is, nog onbekend.
Hoi David, Leuke en goed geschreven tips hier!! Ik zit op dit moment in de fase die jij beschrijft. Na de eerste roman, heb ik nu bij de tweede, het anders aangepakt. Ik wil minder tijd verliezen met wachten. Ik heb vorige maand een schets opgestuurd van 12 blz met proposal. Een gok. En…ik heb beet. Een uitgever wil met mij werken, de volgende versies lezen. Dit geeft echt een adrenaline stoot. Die stimulans werkt! Ik schrijf meer en vooral met een open, heldere geest. Ik juich niet, maar werk. Die roman komt af, uitgeven of niet.
Ik en mijn zus schrijven een verhaal, en we zijn pas 11 en 13!
We hebben een leuk kinderboek geschreven van 155 bladzijdes, het is met de hand geschreven in een A5 schrift. Er staan ook passende zelf getekende illustraties in, getekend door mijn zus. Het boek gaat over 6 kinderen, 3 jongens, 3 meisjes, die een groot avontuur beleven terwijl ze zonder ouders door een zelf bedacht land reizen, Sumano. Er zijn boeven, maar er zijn soms ook liefdesproblemen, er zit spanning in, en vooral heel veel humor. We willen super graag ons boek laten uitgeven. We denken alleen dat het boek iets te kort is, of dat het te onprofessioneel is, of dat we te jong zijn. Zouden we U (als het over getypt is) een e-mail kunnen sturen met ons verhaal erin, zodat U het kunt beoordelen?