Schrijvers zijn uitstellers
Eerst nog even de was in de machine doen. Eerst nog even met mijn kleindochter appen. Eerst nog even wat onkruid uit de tuin halen, op Facebook kijken, boodschappen doen, rekeningen betalen…
Soms lijkt alles belangrijker dan schrijven, terwijl dát toch je zielsverlangen is.
Dat is wonderlijk én heel begrijpelijk.
Schrijven is heerlijk, maar tegelijkertijd is het spannend. Hoewel je niets liever wilt, vraagt het overgeven aan de schrijfstroom moed.
Die heerlijke schrijfstroom
Surfen op woorden, zonder dat je innerlijke criticus je afremt. De euforie van schrijven beleven, in een schrijfstroom belanden, verdwijnen in je eigen verhaaluniversum. Zelf bijna toeschouwer worden en zien hoe het proces zich voltrekt.
Wie dat eenmaal heeft meegemaakt, blijft daarnaar terug verlangen. Maar het vervelende is dat die schrijfstroom zich niet laat afdwingen.
Dus ga je uitstellen
Je begint uit te stellen. Dat geeft wrevel en vaak ook onzekerheid.
Wat deed ik vorige keer goed en nu niet? Wat ging er mis?
Het begin van het aarzelen, van het voor je uit schuiven.
- Wachten op het juiste moment.
In de ochtend heb ik de ‘juiste’ schrijfenergie, maar dan moet er niets gebeuren tussen opstaan en de pen pakken, anders is die dag verloren. - Wachten op de juiste omstandigheden.
De werkruimte moet helemaal stil zijn, dus als de buurvrouw lawaai maakt of gemeentewerkers zijn buiten met bladblazers bezig dan kan ik onmogelijk schrijven.
Je schrijft niets
Je doet niet wat je het liefste doet. Je schrijft niet.
Je wordt kribbig. Buiten is het grijs en niets is meer leuk.
Het is logisch dat je je zo voelt, want je kunt je ei niet kwijt.
Terwijl je verlangen naar schrijven blijft knagen.
De deadline is de oplossing
Ik heb deadlines leren kennen en respecteren in de vele jaren waarin ik columns en recensies schreef voor een regionaal dagblad. Daar moet je stuk gewoon op een bepaalde tijd binnen zijn, anders kan het niet meer mee.
Heerlijk! Want hoe lastig het soms ook was om mijn mening over een toneelstuk genuanceerd op papier te krijgen, er stond een deadline. Die hield me aan de gang.
Geef jezelf een deadline
Dat kun jij zelf ook doen! Geef jezelf een deadline. Zet die in je agenda. Maak een planning. Schrijf op waar je wanneer wilt zijn met je verhaal. Of hoeveel woorden/ pagina’s je geschreven wilt hebben.
Maak die deadline heilig!
Het helpt uitstekend om er met anderen over te communiceren. Vertel van je plannen en bespreek je planning na. Dat klinkt wat zakelijk, maar het werkt prima, want je moet met je billen bloot. En schaam je niet, want iedereen heeft een stok achter de deur nodig!
Wil jij graag verhalen schrijven op basis van je eigen leven en blijf je maar uitstellen?
Download dan mijn gratis e-boek: Hoe je direct kunt starten met schrijven van verhalen op basis van je eigen leven zonder je zorgen te maken of je wel genoeg schrijftalent hebt
Laatste berichten van Marjon Sarneel (toon alles)
- Schrappen maakt je verhaal stukken beter en zo pak je dat effectief aan - 11 juni 2020
- Een schrijfdroom moet je nooit opgeven - 4 november 2019
- Hoe je het brein van je lezer activeert en je verhaal beeldend maakt - 15 oktober 2019
