Je hebt schrijvers die het doen van research het leukste gedeelte vinden van het romanschrijven. Ik ben niet een van hen. Ik beperk me het liefst tot de onderwerpen waar ik al verstand van heb. En ik ben niet de enige, gegeven het grote aantal boeken in de winkel waarin de hoofdpersoon een schrijver is.
Schrijvende hoofdpersoon
In mijn laatste roman, Pooldrift, maak ik me daar ook gedeeltelijk schuldig aan. Dat wil zeggen, mijn hoofdpersoon, Krijn, heeft niet echt een baan, maar houdt zich gedurende het verhaal met schrijven bezig. Te weten: een lange, lange brief naar een vriend waarmee hij in een rockband zat voordat hij het land uit vluchtte, weg van alle verantwoordelijkheden die hem te machtig werden.
Het moet kloppen
Ervaring in muziekgroepjes heb ik, dus uit de meeste scènes weet ik me wel te redden zonder al te veel speurwerk te hoeven verrichten. Echter: niemand ontsnapt aan het doen van research. Een moeder die het ziekenhuis ingaat om een harttransplantatie te ondergaan: de details moeten kloppen.
Geloofwaardigheid in je boek is een groot goed.
In dit geval heb ik de scènes geschreven zoals ze me geloofwaardig voorkwamen. Daarna heb ik ze voorgelegd aan een chirurg, die de grootste onzin eruit filterde. Waarschijnlijk levert een bezoek aan die chirurg nog meer op als het voorafgaand aan het schrijven plaatsvindt.
Research doen
Een nadeel van mijn afkeer van research doen, is dat ik regelmatig voor onplezierige verrassingen kom te staan. Er zit een slangenbeet in mijn boek, die het verhaal een dramatische wending geeft, en die, door de manier waarop ze op het incident reageren, de verhouding tussen de personages Krijn en Fumbe mooi laat zien.
Na een tamelijk laat uitgevoerde Google zoekopdracht blijkt die wending praktisch onmogelijk: op het eiland waar het verhaal zich afspeelt komen geen slangen voor. Niet getreurd: ik heb de naam van het eiland weggelaten. Nu is de locatie een fictieve. Probleem opgelost.
Fouten herstellen
Nog zo een: de titel van het boek is Pooldrift. Ooit las ik een artikel waarin de pooldrift theorie uit de doeken gedaan werd. Ik ging er heerlijk mee aan de slag en het gegeven nam een steeds belangrijkere plek in het manuscript in: het schopte het zelfs tot titel.
Pas toen ik al bezig was met het corrigeren van de drukproeven legde ik de meer wetenschappelijke passages voor aan een vriend die op dat vlak ter zake kundig is. Hij kwam een vrij fundamentele fout op het spoor, namelijk dat ik de term Pooldrift in een verkeerde context gebruikt had.
Er was geen sprake van dat ik de titel van het boek zou gaan veranderen: ik was er veel te blij mee. Je kunt natuurlijk altijd zeggen: ‘het personage bezigt de term, en misschien heeft hij het wel verkeerd’. Dan kun je het gewoon laten staan. Ik heb ervoor gekozen de specifieke theorie die de wetenschapper in mijn verhaal ontwikkelt, en die ik abusievelijk voor pooldrift heb aangezien, naamloos te laten.
Ofwel: er wordt gesproken over een theorie die eruit bestaat dat de polen op drift raken, maar het woord pooldrift komt in het boek niet voor. Uiteindelijk werkt het sterker, omdat de titel op deze manier aan suggestieve kracht wint.
Trucjes
Er zijn vele schrijftrucjes om problemen te omzeilen. Maar ik raad je aan om een tikkeltje strakker in de planning te zijn dan ik. Dat scheelt een hoop gedoe.
Plezierige research
En research doen heeft ook zijn plezierige kanten. Dat weekje Tenerife, om de sfeer op te snuiven, was erg aangenaam.
[wave] Meer schrijftips? Vraag de gratis schrijfles aan.
David Mulder
Laatste berichten van David Mulder (toon alles)
- Hoe je hoofdstukken schrijft die zinderen - 12 mei 2021
- Hoe schrijf je over jouw eigen leven? - 1 februari 2021
- Vier tips om meer te schrijven in minder tijd - 22 juli 2020