Als kind schreef ik veel. Ik dacht er niet over na en er kwam meestal vanzelf iets aardigs uit. Iets waarmee ik mensen verraste en waardoor ze zeiden: ‘Marjon wordt later schrijfster’.
In de plaatselijke bibliotheek droomde ik weg tussen alle boekenkasten vol kleurige titels. Later als ik schrijfster was, zouden mijn boeken daar ook tussen staan.
Het schrijven stagneerde
Als volwassene schreef ik niet meer zo onbevangen als tijdens mijn kinderjaren. Ik was kritischer geworden. Pagina’s lange brieven verschenen nog steeds moeiteloos uit mijn pen en mijn correspondentievriendinnen complimenteerden mij zonder uitzondering om mijn vlotte stijl. Echter, zodra het schrijven een andere vorm moest krijgen, verdween alle spontaniteit.
Een verhaal. Een toneelstuk. Een gedicht. Dingen die ik als kind veel en moeiteloos schreef, bleven ineens buiten mijn bereik. Het schrijven stagneerde steeds vaker en ik kon er de vinger niet op leggen.
Ik ging iets anders doen
Ik stortte mij op toneelspelen. Volgde met veel plezier cursussen grimeren en rondde de tweejarige opleiding Spel & Regie af. Ik hou van het theater. Van de sfeer, de spanning, zelfs van de plankenkoorts.
Maar het verlangen naar schrijven verdween niet. Dus dwong ik mezelf achter de schrijftafel. Ik maakte plannen. Bleef zitten. Zette mezelf onder druk. Perste er tekst uit, die ik vervolgens verscheurde (ja, nog in de tijd van de typmachine), omdat die in mijn ogen nergens naar leek.
Had ik maar geweten wat mij dwars zat
Achteraf is het gemakkelijk praten. Had ik tóen maar geweten wat mij dwarszat. Was ik me er maar bewust van geweest waarom ik de lat zo hoog legde. Dan was mij veel frustratie, ergernis en onzekerheid bespaard gebleven.
Omdat ik het schrijven niet kon laten, ging ik toneelschrijflessen volgen. Dat sloot prachtig aan bij mijn passie voor toneel, maar ook daar verliep het maken van de schrijfopdrachten moeizaam.
Wat is een verborgen agenda?
Toen leerde ik om personages een verborgen agenda mee te geven. Henk zei dan bijvoorbeeld dat hij Annemarie wilde helpen, maar ik, als schrijver wist dat dat slechts een smoes was om bij haar in de buurt te zijn. Henk wilde Annemarie bespioneren of beïnvloeden of voorkomen dat zij iets deed wat hem niet aanstond.
De echte reden waarom hij bij haar in de buurt was, kwam niet over zijn lippen. Maar doordat ik het wel wist, begon er subtekst te ontstaan: de woorden onder de woorden, die teksten zo interessant maken.
Ik bleek ook een verborgen agenda te hebben
Als schrijver ontdek je veel over jezelf. Je teksten ontstaan immers vanuit wie je bent als mens. Met al je sterke en zwakke kanten. Door bezig te zijn met de verborgen agenda van mijn personages ontdekte ik mijn eigen verborgen agenda.
In eerste instantie schrok ik daarvan en ik probeerde die ontdekking onmiddellijk weer weg te stoppen. Een verborgen agenda klinkt naar stiekem en dat is niet wie ik wil zijn. Maar wat je eenmaal weet, kun je niet meer niet-weten.
Die ontdekking bevrijdde mij
Toen ik mijn verborgen agenda eenmaal kende, begon er iets te veranderen. Er kwam meer ruimte. Ruimte om te experimenteren. Ruimte om fouten te maken. Ruimte om te ontdekken wat ik te zeggen had.
Mijn verborgen agenda ging over mijn vader. Ik hunkerde naar contact met hem, maar dat lukte niet. Ik bleek onbewust besloten te hebben om via schrijven zijn aandacht te trekken. Als ik goede verhalen en toneelstukken zou schrijven, zou ik bewijzen dat ik goed genoeg was. Dat ik het waard was om van te houden.
Zonder die verborgen agenda ging het schrijven weer stromen
Tegenwoordig weet ik dat liefde niet verdiend hoeft te worden. Maar zover was ik toen nog niet. Ik besefte niet eens dat ik deze verborgen agenda had! Toch schreef ik om een soort meesterproef af te leveren, waarmee ik indruk zou maken op mijn vader.
Geen wonder dat het schrijven niet lukte. Toen ik besefte wat ik aan het doen was, kon ik die verborgen agenda loslaten. Niet meteen, maar beetje bij beetje. Vanaf dat moment mocht het schrijven weer gaan stromen. En het mooiste is dat ik de complimenten van mijn vader, waar ik zo naar verlangde, uiteindelijk ook kreeg.
Iedereen heeft een verborgen agenda
Na jarenlang werken met cursisten weet ik dat iedereen een verborgen agenda heeft. De ene agenda verstoort het schrijfproces meer dan de andere.
Omdat het ontdekken van mijn verborgen agenda leidde tot regelrechte doorbraken, besteed ik in mijn cursus Vind Je Begin op allerlei manieren aandacht aan dit onderwerp. Rechtstreeks en via omwegen krijgen cursisten inzichten, die hen verder helpen. Zodat ze met veel meer plezier hun verhalen op papier zetten.
Wil je verder lezen over schrijven en over waarom je soms jezelf in de weg zit, waardoor het schrijven niet zo vlot loopt als je zou willen?
Download dan hier mijn gratis e-boek: Hoe je direct kunt starten met schrijven van verhalen op basis van je eigen leven zonder je zorgen te maken of je wel genoeg schrijftalent hebt.
Laatste berichten van Marjon Sarneel (toon alles)
- Schrappen maakt je verhaal stukken beter en zo pak je dat effectief aan - 11 juni 2020
- Een schrijfdroom moet je nooit opgeven - 4 november 2019
- Hoe je het brein van je lezer activeert en je verhaal beeldend maakt - 15 oktober 2019
