Als je een verhaal wilt schrijven, moet je eerst je stijl gevonden hebben en je toon bepaald. Maar bovenal moet je weten in welk genre je je thuis voelt. Ben jij een non-fictie schrijver? Een biograaf? Een essayist? Je kunt aangetrokken zijn tot science fiction of tot fantasy, tot thrillers of chicklit. De keuze voor je genre moet voortkomen uit een aantal overwegingen.
Plezier hebben
Ten eerste is het belangrijk dat je je vermaakt tijdens het schrijven. Als het werken aan je verhaal voelt als een opoffering, kun je er donder op zeggen dat dat terug te lezen is in je tekst. Schrijfplezier slaat over op de lezer. Natuurlijk kun je niet elke dag overlopen van enthousiasme. Als buiten de zon schijnt ga je misschien liever op een terrasje zitten. Doen, zou ik zeggen. (En neem toch voor de zekerheid je kladblok mee…)
Begin niet te snel aan je verhaal
Je komt er alleen achter welk genre bij je past, als je er veel uitprobeert. De verleiding is groot om meteen aan een groots werk te beginnen. Dat is logisch.
Je ziet in gedachten de stapels boeken in de winkel liggen, met in grote letters jouw naam erop. Je wilt zo snel mogelijk aan de slag. Maar haastige spoed is zelden goed.
Als ik ga klussen, begin ik meteen spijkers te slaan en planken af te zagen. Vrijwel altijd blijken die spijkers toch op de verkeerde plek te zitten, en hadden de planken een stuk minder kort gemoeten. Ik zou wat langer na moeten denken voor ik begon. Ik zou netter werk afleveren, sneller klaar zijn en minder kosten maken.
Praktisch denken
Welk genre biedt je praktisch de meeste mogelijkheden? Als je al een idee hebt van het verhaal dat je gaat maken, probeer dan eerst eens wat verschillende manieren waarop je het kunt vertellen. Probeer een paar uiteenlopende stijlen. Maak twee of drie opzetten van de structuur en vertelperspectief. Je zult, al doende, merken dat het ene probeersel veel prettiger werkt dan het andere.
Stel, je hebt een opa die altijd de meest fantastische verhalen over zijn leven vertelt. Je denkt: dat moet op papier gezet worden. Je kunt er fictie van maken. Dat wil zeggen dat je zelf een personage bedenkt, gebaseerd op je opa. Hij maakt dingen mee, die geïnspireerd zijn op je opa’s ervaringen.
Je kunt er ook voor kiezen om je opa drie dagen non stop te interviewen. Met dat materiaal giet je zijn leven in een verhaalvorm. Een biografie dus. Als je deze methode neemt, moet je hem er overigens wel op voorbereiden dat je nog 500 keer aan de telefoon hangt met extra vragen over hoe het ook alweer ging…
Maak een keuze
Het kan zijn dat je ideeën hebt voor een familietragedie. Maar je bent gek op thrillers, dus eigenlijk moet er ook een moord in. En een ontvoering. Tegelijkertijd wil je met je verhaal een filosofie uitdragen. Namelijk hoe zeer mensen zich laten leiden door schaamte en hun hele leven bezig zijn eerdere fouten goed te maken. Alles bij elkaar is dat een hele hoop.
Vooropgesteld, ik denk dat zo’n boek wel te schrijven moet zijn. Maar dan wel door een doorgewinterde auteur die barst van de schrijfervaring. Als je begint met je eerste boek, zou ik het wat rustiger aan doen. Houd het eenvoudig. Zo is de kans het grootst dat je je verhaal in de hand houdt en dat de lezer niet verdwaalt.
Hoe staat het met jouw verhaal?
Iedereen heeft zo haar eigen weg af te leggen in de zoektocht naar de ultieme vorm. Aan de hoeveelste nieuwe versie ben jij inmiddels toe? En welke andere vormen heb je al achter de rug? Ik ben benieuwd. Je kan je reactie hieronder kwijt!
David Mulder
Laatste berichten van David Mulder (toon alles)
- Hoe je hoofdstukken schrijft die zinderen - 12 mei 2021
- Hoe schrijf je over jouw eigen leven? - 1 februari 2021
- Vier tips om meer te schrijven in minder tijd - 22 juli 2020
Ik ben een echte roman schrijver. Ik hou mijn personages dichtbij huis. Vaak is de hoofdpersoon wel een beetje op mezelf gebaseerd, scherp van tong, sterke mening, maar ook behoorlijk zorgzaam.
Vrienden en vriendinnen lijken op mensen waar ik graag mee omga en vijanden op de mensen die eens vrienden waren, maar uiteindelijk heel iets anders bleken te zijn.
Ik ben gek op sterke dialogen. Misschien juist wel, omdat ik zelf zo dol op praten ben. Een goede discussie of het leven relativeren met een goede vriendin is iets wat ik heerlijk vindt. Ik ben een ontzettende denker en dat merk je vaak terug in de hoofdpersoon. Waarna de dingen niet gaan zoals ze het graag zou zien wordt ze chaotisch. Worden er juist dingen gezegd die kwetsend overkomen alleen om zichzelf te beschermen.
klinkt goed, daniëlle!
Je kunt ook eens overwegen om een element in je verhaal toe te voegen dat totaal buiten jouw wereld staat. Juist die mix tussen ‘vertrouwd’ en ‘onbekend’ kan het schrijven enerverend maken…
Succes!
ik ben erg geïntereseerd in schrijven. Zo schrijf ik al gedichten, maar mijn Nederlands is niet zo Abn. In een verhaal is dat dus wel belangrijk…
alhoewel ik pas 14 ben :). Ik wil het gewoon zo graag proberen… wat kan ik het beste doen? Gewoon beginnen aan een boek te schrijven wanneer ik inspiratie heb of afwachten tot ik mijn school heb afgemaakt en beter Algemeen beschaafd Nederlands heb ontwikkeld?
Ik zou zeggen: meteen beginnen! Hoeft niet per se een heel boek te zijn. Je kunt ook korte verhalen maken. Wat betreft abn… als je bedoelt: spelling en grammatica, daar kun je altijd iemand naar laten kijken om de fouten eruit te halen. Het gaat veel meer om de spanning in het verhaal en de beelden en scènes die je laat zien.
Ik zou zeggen: ga lekker schrijven. Hoe meer je oefent, hoe beter je wordt…
Simone, ik begon mij pas voor de Nederlandse taal te interesseren nadat ik eenmaal van de middelbare school was, haha! Een plaatselijke voetbalteam vroeg mij of ik namens hen op eigen wijze elke maand een stukje over hen wilde schrijven. Ik heb toen van lieverlee allerlei schrijfhulp boeken aangeschaft; schrijfstijl, grammatica, noem maar op. En maar doorlezen die hap. Werd ik per ongeluk autodidactisch, lol!
Maar vooral doen Simone. Laat je door niets en niemand ontmoedigen. Jij weet dat het beste 😉
Succes,
Gerri
T ja blijkbaar zoekt iedereen uit welke vorm hij of zij gaat kiezen…Bij mij verloopt het anders: van bij het begin had wist ik dat ik een psychologisch familidrama ga schrijven. Mijn hoge eisen verwachten van mij dat ik ook eerst een synopsis ontwerp om erna pas te beginnen aan het schrijven. Het zal lang duren maar ik heb het ervoor over. Het is alof ik op een ei zit te broeden en ik geef ze voedtsel. Het breekt als de tijd rijp is- niet eerder-
Groetjes Chris
Ik ben nog bezig met het uitzoeken van een juiste opzet. Vragen zoals; hoe zou ik het als lezer willen lezen? Welke informatie boeit mij het meest etc. Het moet een boekwerk(je) worden met interviews van 4 personen uit mijn dorp ten tijde van de evacuatie in 1944. De hele omgeving heeft zijn eigen evacuatieverhaal, behalve mijn dorp. Gezien al veel mensen uit die tijd gestorven zijn wil ik mij toeleggen op dit viertal die toentertijd tieners waren. Tienerverhalen hebben mij altijd al geboeid. Hoe verhielden zij zich gedurende die gedwongen stap, wat waren hun angsten, hoe gingen zij met de cultuur- en geloofsverschillen om etc.
Ik heb daarvoor ook flink in de geschiedenisverhalen moeten spitten want ik was er ook nog steeds niet helemaal achter waarom er nu geëvacueerd moest worden. Dat is ook het stuk wat ik ter inleiding wil toevoegen. De vier hoofdpersonen zijn wel dolenthousiast; ze vinden het heerlijk dat er nu eindelijk aandacht voor hun kant van het verhaal is.
Dag Gerri
Tof dat je al weet waarover je schrijven en hoeveel personages er in jouw boek op tonele verschijnen.Maar dan begint de moeilijkheid vind ik; wat is je thema? Wie zijn anta en protagonisten? Begin je met een exspositie, iets dat knalt? Moet het in TT of start je meteen in de OVT, want het gaat toch om geschiedenis. Is het een kaderverhaal of een vertelling die oorzaak gevolg toont? Die vragen zijn voor mij in waar ik over wil vertellen nog niet duidelijk. Ik heb 4pesonages aangekleed, zij gaan de twee hoofdp in de verf zetten. De antagonist is ook al bekleed. Nu komt het zwaarste; protagonist! Deze moet ook een goeie evolutie hebben in een verhaal en het thema moet zeer goed uitgewerkt worden! Het is een hele klus om dit eerst te bevatten en dan pas te schrijven.
Groetjes Chris
Ik ben al jaren bezig met stukjes opschrijven die in mijn hoofd ronddwalen. Iedere keer als ik ze terug lees dan is het flop en begin ik weer op nieuw. De laatste tijd moet ik zeggen dat het de goede kant op gaat. Ik ben een grote fan geworden van de boeken van Heleen van Royen en haar manier van schrijven bevalt mij super. De manier hoe ze haar verhaal verteld houd mij vanaf het begin tot het eind in zijn greep. Dit zou ik ook willen kunnen. Eerst kreeg ik geen woord op papier. Maar nu op de meest onverwachte momenten zit ik te typen en kan ik niet meer stoppen. Ik ben blij met de stukken die ik geschreven heb maar ik moet wel zeggen dat ik totaal geen ervaring heb met het schrijven van een verhaal. Ik wil dit heel graag af maken en het maakt niet uit hoe lang ik er over doe. Ik hoop alleen dat het geen verspilde tijd is. Wat ik het moeilijkste vind is als je dan een hoofdstuk af hebt hoe je dan begint aan het volgende. Daarover zit ik vaker uren te tobben. Iemand tips?
Groetjes Myrna.
Hallo Myrna,
Wat goed dat je zo van het schrijven geniet. Het kan inderdaad soms moeilijk zijn om opnieuw op gang te komen na het afsluiten van een hoofdstuk. Ikzelf laat de hoofdstukken het liefst in elkaar overvloeien. Dus ik begin aan het eind van het hoofdstuk al een blik vooruit te werpen naar de verwikkelingen die verderop komen. Iemand maakt een opmerking: ‘Als je zulk soort grapjes vanavond maar achterwege laat!’ Wat staat er vanavond te gebeuren, vraagt de lezer zich af. En jijzelf misschien ook wel. Allez, snel achter de schrijftafel, dan kom je er – al tikkend – vanzelf achter…
Succes!
David
Ik heb altijd gedacht om te gaan schrijven. Nu ik thuis zit vroeg mijn dochter waarom ik nu dan niet eens aan dat boek begon dat ik altijd al wilde schrijven? Tijd genoeg. Dus ben ik er inderdaad aan begonnen. Heel raar maar toen ik begon wist ik niet eens waarover ik ging schrijven. Ik ben dus begonnen met een personage en er komen er vanzelf bij. Het plot is zich steeds meer aan het ontwikkelen. Hoe het afloopt is ook mij nog niet helemaal duidelijk. Voor mij is dit schrijven dus net zo spannend als het lezen van een nieuw boek. Misschien is het fout zoals ik het doe op dit moment maar het is tenslotte ook pas mijn eerste boek……..
Het is absoluut niet fout om het zo te doen, Chantal. Iedereen heeft zijn/haar eigen manier om tot een verhaal te komen. En bij jou werkt het zo. Je gaat je pas afvragen of het anders moet zodra je problemen tegenkomt. Tot die tijd: lekker doorgaan, zo!
Nog even dit: Ik heb mijn dochter gevraagd het eerste stuk te lezen ( ze houdt van hetzelfde genre als ik) en gevraagd of de eerste bladzijden voor haar leuk genoeg zijn om verder te lezen. Nu kan ze al niet meer wachten op het volgende stuk om te lezen. Ik hoop dat zij een goede graadmeter is!
Nu ik aan het schrijven ben, vraag ik me af hoelang het mag duren voordat er daadwerkelijk iets gaat gebeuren in een verhaal, zonder dat het saai wordt voor de lezer. Ik werk er al een tijdje naar toe maar ben bang dat het te lang duurt. Aan de andere kant wil ik de lezer ook zelf mee laten denken welke kant het op zal gaan.
Wat mij betreft moet er zo snel mogelijk iets gebeuren. Het hoeft niet de allerbelangrijkste ontwikkeling te zijn, daar mag je natuurlijk rustig naartoe werken, maar zorg ervoor dat er meteen spanning voelbaar is. Dan heeft de lezer een reden om verder te lezen.
Diegene die ik het heb laten lezen, voelen wel dat er iets aan zit te komen. Maar of dat nou is omdat ze mij kennen, of omdat ze het daadwerkelijk zo voelen tijdens het lezen, is mij niet duidelijk. Ik laat het natuurlijk ook alleen bekenden van mij lezen en die zijn misschien bevooroordeeld. Ik weet niet of ze eerlijk zijn in hun commentaar. Ze vinden het waarschijnlijk bijzonder omdat ze dit nooit van mij verwacht hadden. En misschien zijn ze bang om me te kwetsen omdat ik er zoveel plezier in heb. Natuurlijk moet je ook voor je plezier schrijven, maar het leukste zou toch wel zijn dat anderen het ook met plezier zullen gaan lezen.
Ik zou er vanuit gaan dat ze de waarheid spreken. Hun achterliggende motieven zijn bovendien moeilijk te achterhalen. Als je er echt niet gerust op bent, kun je overwegen er een buitenstaander naar te laten kijken. Dan krijg je gegarandeerd een objectief en eerlijk antwoord. Op http://www.skryber.nl vind je de voorwaarden van de schrijfbegeleiding die ik aanbied.
Chantal
Er moet bij het begin ongeveer de tweede scène een aanleiding ontstaan waardoor het hoofdpersonage zich een doel gaat stellen. Gaat het …lukken om dat te bereiken? Dat is de vraag.
Die wordt dan door drie keerpunten te zoeken terug herhaald. Hoofdpersonage moet een crisis doorstaan die op een motief te staven is.
Gr Chris
Ik ben soms langer bezig om onderzoek te doen voor mijn boek, dan dat ik daadwerkelijk schrijf, dus dat tweede kopje geld totaal niet voor mij.
ook schrijf ik al 7 jaar (ik ben nu 14) verhalen die nooit kunnen gebeuren, horror, fantasy en soms korte thrillers. Inmiddels heb ik al zo’n 40 verhalen geschreven en zo’n 2000 ideeën gehad die oniets uitliepen. Soms frustrerend, maar bij ieder idee leerde ik weer iets.
Zo is het, Ilse. Je doet nooit werk voor niets. Ook al schrijf je een verhaal dat mislukt, je weet dat je het de keer erna weer beter zult doen…
Beste David,
Mijn verhaal Engelengeduld speelt zich af tussen de klassieke oudheid en het heden. Als schoolmeisje vond ik het heerlijk als de juf de geschiedenisboekjes uitdeelde. Ik droomde dan weg als ze vertelde hoe het leven was in die tijd. Dit heb ik ook verwerkt in mijn verhaal. In de loop der jaren heb ik een aantal gedichten geschreven, over alledaagse dingen , de natuur en het geloof. Schrijven schenkt zoveel voldoening, heerlijk. De dagelijkse tips van jullie helpt mij hierbij. Zo heb ik ook de tip: schrijven is schrappen bovenaan mijn lijstje staan en ook al toegepast. Ik wens iedereen veel schrijfplezier.
Ik zit vastgeroest in het ik-perspectief. Wat ik ook probeer : altijd is er wel een manier waarop ik onbewust weer van perspectief wissel. Vreselijk frustrerend. Bergen papier met geschrapte teksten. “Ik,ik,ik” : Ik wil er vanaf!
Hallo!
Ik vind schrijven ontzettend leuk om te doen, maar ik heb last van een soort faalangst. Ik heb dan een geweldig idee in mijn hoofd en begin dat dan te typen, maar als ik dagen later verder wil en het terug lees, aanschouw ik alles als één grote flop en begin ik opnieuw. Een soort perfectionisme, denk ik.
Waar ik ook last van heb is dat ik soms het gevoel is dat mijn ideeën zijn gestolen van een ander boek. Zelf houdt ik heel erg van sci-fi en thrillers, dus schrijf ik dat ook graag. Dit is bijvoorbeeld recent gebeurd: ik had al een stuk of acht hoofdstukken geschreven, tot het opeens tot me doordrong dat ik dingen compleet hetzelfde had als The Maze Runner Trilogies van de auteur James Dashner. Hoppakee, daar gingen mijn ideeën, wéér een verhaal in de prullenbak!
Ik heb van mijn Nederlands docente (ik ben tenslotte 14 jaar oud) geleerd dat je best mag afkijken hoe andere schrijvers het doen, maar ik heb het gevoel dat ik het als het ware gewoon overschrijf! Hoe krijg ik dit gevoel weg? En zijn er nog algemene tips voor beginnende schrijvers zoals ik? Ik hoor het graag!
Groetjes,
Chelsea