Ik heb het gedaan. 
Ik heb een roman geschreven op basis van een reis die ik als jonge vrouw maakte. En dat viel verdraaid niet mee.

Wat je nodig hebt om fictie te schrijven
Wanneer je pure fictie schrijft – als zoiets al bestaat – moet je natuurlijk in de eerste plaats weten hoe je een goed verhaal schrijft. Je hebt kennis nodig over verhaalstructuur. Een verhaal dat niet goed is opgebouwd, gaat de mist in.
Daarnaast moet je verteltechnieken in je vingers hebben. Je moet dialogen kunnen schrijven die geen bladvulling zijn, maar iets onthullen over je personages of de plot. Je moet kunnen spelen met ritme, durven inzoomen in dicht-op-de-huid scènes en kunnen versnellen in onderhoudende samenvattingen. Zodat je verhaal aantrekkelijk is om te lezen.

Wat anders is als je (semi)autobiografisch schrijft
Verhaalstructuur en verteltechniek kun je leren. Er zijn schrijfcursussen in soorten en maten. Maar ik heb gemerkt dat tijdens het schrijven van fictie op basis van eigen ervaringen ook nog andere zaken aan de orde komen.

Het lijkt alsof de schrijvers van (semi)autobiografische verhalen meer dan andere schrijvers te maken krijgen met vragen als:
– Kan ik wel schrijven?
– Ben ik wel goed genoeg?
– Zit er wel iemand op mijn verhaal te wachten?

Je wilt je omgeving niet kwetsen
En natuurlijk speelt er nog iets anders een rol. Een verhaal dat gebaseerd is op je eigen leven gaat over jou én over mensen uit je omgeving. Dat kan haast niet anders. Die mensen wil je niet kwetsen of voor het hoofd stoten. Jij wilt jouw verhaal schrijven, maar je bent niet uit op wraak of vergelding. Althans, zo voel ik dat en van mijn cursisten hoor ik hetzelfde.

En dan zijn er nog andere specifieke aandachtspunten.
Want wie wil schrijven vanuit eigen ervaringen loopt aan tegen een hele berg informatie. Gebeurtenissen van een heel leven. Sommige mensen hebben dagboeken of correspondentie om uit te putten. Anderen alleen een vol hoofd.

Hoe kies je uit zoveel materiaal?
Hoe maak je keuzes? Wat is goed materiaal voor een verhaal en wat niet? Een anekdote is nog geen verhaal. Veel gebeurtenissen uit het echte leven zijn te vlak, te eenmalig, te willekeurig. Een goed verhaal heeft samenhang en diepgang.
Bovendien vind jij bepaalde zaken wellicht interessant en bijzonder, maar geldt dat ook voor de willekeurige lezer?
Jeugdherinneringen kunnen tof zijn voor jezelf: het onverwachte ijsje, bramen plukken met die leuke oom, je eerste zoen achter de volière in de tuin. De beelden komen als vanzelf terug, wanneer je door de straten van je jeugd dwaalt. Maar zijn deze ook interessant voor een lezer die nog nooit in die stad of in dat dorp is geweest?

Tot slot: is jouw verhaalonderwerp goed voor jezelf?
En hoe zit het met jezelf?
Een verhaal of een roman schrijven op basis van waargebeurd is doorgaans een langdurig project. Je moet je afvragen of je dat wilt. Of je zoveel tijd wilt doorbrengen met het onderwerp van je keuze. Een onderwerp dat dichtbij ligt en soms nog gevoelig ligt.

Als je het lastig vindt om te starten met het schrijven van je verhaal is het handig om de cursus Vind Je Begin bij OSMS te volgen. Die leidt je door een aantal lastige keuzes heen. Deze cursus wordt exclusief aangeboden aan diegenen die het gratis e-boek op de site aanvragen.

De OSMS-schrijfcursus Schrijf Je Verhaal  is speciaal ontworpen voor mensen die fictie willen schrijven op basis van eigen herinneringen.
Informatie over prijzen en startmomenten wordt op aanvraag toegezonden. Stuur een mail naar info@marjonsarneel.nl