Ken je dat? Je bent toe aan de sleutelscène van je eigen boek, de beslissende gebeurtenis waar alles om draait. Je begint te tikken. Maar elke zin die je opschrijft, schrap je meteen weer. Je krijgt het niet op het papier. Wat is er aan de hand?
Grote kans dat de gebeurtenis te expliciet is. De gevolgen ervan mogen dan enorm boeiend zijn, maar je wilde dat je de scène zelf kon overslaan. Wel, ik heb goed nieuws: dat kan.
Minder schrijven, meer verwijzen
Voor de veldslag. Na de veldslag. De Grieken hadden het door: hoe grootser en ingrijpender de gebeurtenis, hoe meer je kon volstaan met er enkel naar verwijzen. In de Griekse tragedies kreeg je nooit vechtscènes te zien. Terwijl ze toch een wezenlijk onderdeel van het plot vormden.
Benieuwd naar welke aspecten er allemaal onder schrijfstijl vallen? Wij geven je een methode om je natuurlijke stijl te leren ontdekken, te versterken en uit te breiden. Ga voor maar €9,95 direct aan de slag met de online schrijfmodule: Schrijfstijl vinden en verfijnen! Klik hier voor meer informatie.
Soms is je mond houden het beste
Je ziet het soms in soap series.
Close up van de actrice, met trillende lip.
‘Jack, there’s something I have to tell you.’
Het volgende moment is het beeld zwart.
En als het weer oplicht, kijken we in Jacks ontstelde gezicht.
‘What? After all these years?’
Elke manier waarop de scenarioschrijvers haar probeerden te laten zeggen dat ze hem ging verlaten, sloeg de scène dood.
Totdat ze op het idee kwamen om het dan maar helemaal weg te laten
Laat je lezer haar fantasie gebruiken
Stel: je hebt iets gelezen over een voorval in een Afrikaanse oorlog, waarover je wilt schrijven. Rebellen vielen een dorp binnen en sneden ze de buik van een vrouw open, die zwanger was. Voordat ze dat deden, sloten ze weddenschappen af, of er een jongetje of een meisje in zou zitten. (Excuses voor al deze gruwelijkheid ineens. Ik hoop dat je nog open staat voor het technische punt dat ik hiermee wil aanstippen.)
Het beschrijven van het daadwerkelijke snijden zal alleen maar walging oproepen bij de lezer. Misschien is het handiger om op te beschrijven hoe de jongens de weddenschap afsloten, hoe ze ruzieden om de inleg van biljetten, hoe er eentje steeds weer op het laatste moment wisselde tussen ‘jongen’ en ‘meisje’.
Dat is wellicht even gruwelijk. Maar het voordeel is, dat je de lezer een verwijzing geeft. Dat snijden kan hij er zelf ook wel bij verzinnen.
Benoemen verwijdert de sprankeling
De reden dat het journaal niet literair is, ligt in het feit dat alles daar zo veel mogelijk benoemd wordt. Als je een frequente bezoeker van Boekschrijven.nl bent, zul je gemerkt hebben dat schrijfcaoches het over één ding eens zijn. ‘Benoemen’ kan alle sprankeling uit je tekst halen.
Lezer en schrijver werken samen. Jij suggereert. De lezer doet de rest.
Wijzen met je vinger is voldoende
Als schrijver ben je voortdurend bezig om te wijzen naar verschillende verhaalelementen. En dan maar hopen dat de lezer niet naar je vinger blijft staren…
Benieuwd naar welke aspecten er allemaal onder schrijfstijl vallen? Wij geven je een methode om je natuurlijke stijl te leren ontdekken, te versterken en uit te breiden. Ga voor maar €9,95 direct aan de slag met de online schrijfmodule: Schrijfstijl vinden en verfijnen! Klik hier voor meer informatie.
David Mulder
Laatste berichten van David Mulder (toon alles)
- Hoe je hoofdstukken schrijft die zinderen - 12 mei 2021
- Hoe schrijf je over jouw eigen leven? - 1 februari 2021
- Vier tips om meer te schrijven in minder tijd - 22 juli 2020
Dit was goed advies. Kon het direct gebruiken.