Er zijn mensen die heftige dingen meemaken.
Een serie ongelukken achter elkaar. Of keer op keer bedonderd worden.
Als ze hun verhaal vertellen, valt bij de toehoorders de mond open. Logisch dat de verteller denkt: hier zit een boek in.
Het is goed om te bedenken dat een verhaal aan de koffietafel aan andere regels moet gehoorzamen dan een geschreven verhaal.
Om te beginnen zijn je kennissen vaak geschokt en verrast dat zoiets werkelijk gebeurd is. Een lezer van een boek is dat vaak niet. Hij verwacht namelijk dat er bijzondere dingen in het boek voorvallen. Anders zou er geen boek over geschreven zijn, toch?
Hard werken
Als je een boek schrijft, moet je dus hard werken om je lezer geïnteresseerd te houden. Maar dat is geen kwestie van zo veel mogelijk spannende gebeurtenissen achter elkaar plakken.
Het vraagt van je dat je de betekenisvolle scènes op de juiste plaats in het boek zet. Het vraagt ook van je dat je plotwendingen brengt die de lezer weer met frisse moed doen verder lezen.
Het echte leven voorziet maar mondjesmaat in dat soort wendingen. Altijd hebben we ons aangeboren talent tot vertellen nodig om een gebeurtenis tot een boeiend verhaal te maken. We laten stukjes weg. We houden informatie achter tot er een moment komt dat we die met veel grotere impact kunnen presenteren. Je doet de hele dag niets anders.
De literatuurbehandeling
Dus doe dat ook als je je boek schrijft. Wees je ervan bewust dat het niet genoeg is om je ervaringen klakkeloos over te schrijven. Ze hebben een behandeling nodig. Anders zou schrijven ook wel heel gemakkelijk zijn, toch? Beschouw de werkelijkheid als ruw materiaal. En daarmee ga je aan de slag.
Is het verfilmbaar?
Soms maken mensen zulke bijzondere dingen mee, dat een filmer het verhaal op het doek wil brengen. Vaak raken die mensen gefrustreerd als ze zien wat er uiteindelijk van gemaakt is. ‘Zo was het helemaal niet!’ roepen ze uit. ‘Ze hebben er van alles bij gehaald!’
Tja, dat zijn de wetten van entertainment, of van kunst, zo je wilt. De kunstenaar heeft maling aan de werkelijkheid. Het enige dat haar interesseert is het verhaal dat zij wil vertellen.
En hoe breng jij je waargebeurde verhaal op papier? Waar kom je erachter dat de werkelijkheid zich niet houdt aan dramatische wetten? Laat ’t mij hieronder weten!
David Mulder
Laatste berichten van David Mulder (toon alles)
- Hoe je hoofdstukken schrijft die zinderen - 12 mei 2021
- Hoe schrijf je over jouw eigen leven? - 1 februari 2021
- Vier tips om meer te schrijven in minder tijd - 22 juli 2020
Hallo
Awel, ik heb deze middag de vijf lessen met de gouden tips gelezen en samengevat. Ik heb me mateloos geamuseerd! In les 3 vernam ik uw gouden tip: als het hoofdpersonage in een lastig parket zit, hem niet vanzelfsprkend laten reageren maar juist tegenovergesteld. Dat is drama scheppen voor lezer.
Ik doe internet open en dan verschijnt er een nieuwe blog.
Dat is leuk; ik word uitgedaagd.
Chris
Hoi Chris,
Ik ben blij dat we je hebben geïnspireerd. Blijf ons volgen (en blijf schrijven…)!
David
En als je denkt een boek geschreven te hebben dat verfilmbaar is, waar kan je dan met je verhaal terecht?
Hi Nadine,
De gangbare weg is dat eerst je boek wordt uitgegeven en dat er daarna een verfilming volgt. Je zou ook eens informatie kunnen inwinnen bij de Filmacademie in Amsterdam: http://www.ahk.nl/filmacademie/opleidingen/scenario/
Succes!
Koen (redactie)
Hallo. Wat een mooi blog. Ik probeer ook al tijden een verhaal te schrijven, maar ik weet nooit exact wat ik wil. Zal het slim zijn om eens aan een wedstrijd mee te doen? Top dat jullie elke week een nieuwe blog online zetten!
Aan een wedstrijd meedoen is altijd leuk, Stefanie. Het zet je in beweging. Vaak geven ze je ook een thema mee, dus is het alweer gemakkelijker te bepalen waarover je schrijft.
Succes!
David
Bedankt voor de tip Koen, mijn boek werd vorig jaar uitgegeven door Free Musketeers.
Ik leef nog steeds in de veronderstelling dat ik me aan de werkelijkheid kan houden in mijn boek. Genoeg dramatische wendingen en gebeurtenissen waar ik uit kan putten. Maar misschien kom ik daar later van terug. Wel zet ik bepaalde gedachtengangen in momenten die mij goed uitkomen. Maar iets nieuws erbij verzinnen, ik hoop eigenlijk dat ik dat niet hoef te doen. Het is waar dat je verhaal vertellen over een kopje koffie erg anders is dan het verhaal opschrijven. Toch vind ik dat je bij het opschrijven weer dingen vertelt die je bij dat kopje koffie niet vertelt. Wat iets met je gedaan heeft bijvoorbeeld. En hoe het je misschien veranderd heeft. In een gemiddeld gesprek komen die aspecten niet aan de orde. En dat maakt een geschreven verhaal direct alweer interessant vind ik.
Klopt, Esther, in proza is er meer ruimte voor overpeinzingen, filosofie, etc. Dat maakt de tekst, hoe zal ik het zeggen, ‘voller’. Een valkuil is echter dat je in die overpeinzingen van alles gaat uitleggen, wat eigenlijk al uit de handelingen van de personages duidelijk had moeten worden…
Schrijf lekker voort,
David
mm, bedankt voor de tip! Ik zal het in gedachten houden…..
Ik wil ooit nog eens een boek schrijven over t leven van mijn verloofde. Ik ben er 100% zeker van dat het ook een interessante film zal gaan worden. Alles komt erin voor: romantiek, teleurstellingen, blijdschap, komedie enz. Ik wil dan dat de regisseur van ‘Intouchable’ de film gaat maken, zo’n soort film moet het dan gaan worden. Maar k wil eerst t boek gaan schrijven. En dat zal best lastig worden want het verhaal gaat niet over mij, maar over mijn verloofde. Een echte uitdaging dus.
Hallo Eel,
Je hebt in ieder geval de expert op het gebied van je verhaal dicht in de buurt. Nu maar hopen dat je verloofde niet helemaal gek gaat worden van alle vragen die je hem stelt over zijn leven…
Succes!
David
Er zijn best wel heftige dingen in mijn leven gebeurd, maar op dit moment is het niet de bedoeling om hierover te gaan schrijven. Wel heb ik een ander idee dat wel wat autobiografisch is, maar de gebeurtenis en de rode draad in mijn verhaalidee, spelen zich af in de tijd voordat ik geboren ben. Research is hier dan ook van wezenlijk belang, maar ook ben ik mijn verhalenplan aan het opschrijven en fantaseren, hoe het zich gaat verwikkelen. Ook hier komt veel drama en romantiek in voor. Mocht dit verhaal ooit een boek worden, ben ik al een gelukkig mens en pas dan wil ik misschien eens gaan denken over filmen. Maar over dat laatste heb ik eerlijk gezegd nog niet zo zeer over na gedacht. Eerst maar eens een goed verhaal zien te brengen. Ik ben best voorzichtig op dit gebied. Verder wens ik iedereen veel succes hier
Leuk om van je te horen, Ellen. Klinkt alsof je goed bezig bent…
David
Leuke en inspirerende blog. Weten jullie misschien een website met eventuele newsletter over Nederlandse grammatica?
Hallo Max,
Kijk eens op de site van de Nederlandse Taalunie… http://taalunieversum.org/
Groeten, David
Wat leuk om de reacties te volgen en leerzaam.
Ik heb ook een boek geschreven, een waar gebeurd verhaal en het wordt in één adem uitgelezen, zeggen ze.
Ik heb uit jullie schrijfcursus meegenomen dat de pen de beweging moet maken; daarop ligt de focus, en voor mij zit die tip met regelmaat in mijn hoofd! Leuk, deze blog en de reacties. Iedereen succes… schrijven is lekker… en een boek schrijven… pfff…. Groet!
Dat is zeker een kwestie van heel erg pfff… Maar zonder pfff heb je ook geen hmm.
Write on…
David
Ik heb al een enige tijd gestoken in het omzetten van ‘boekverhalen’ in inspirerende scenario-scripts. Van INT. scenes tot EXT. scenes, van dialogen tot camere tilts en centered shots, you name it, i’ve wrote it, het is onwijs leuk om te doen maar wat veel ‘boekschrijvers’ denk ik vergeten is dat het schrijven van een scenario eigenlijk het her-schrijven van het boek is.
In 90 tot 120 minuten zoveel mogelijk spanning en sensatie weten te proppen in een verhaal dat; klopt, loopt, pakt en inspireert en dan moet het ook nog een boodschap in zich hebben als het even kan.
Erg inspirerend en uitdagend om te doen. toch valt het mij persoonlijk op, dat ik makkelijker een scenario schrijf dan een boek.
Enig idee hoe ik mijn levendige en vooral bewegelijke animistische verbeelding kan vertalen in stilstaande tekst? Ik wil al snel schrijven: ‘we zien Karin lopen naar het raam, ze staat stil, het is half schemerig buiten en de zon doet haar licht opgloeien ( half/back/shot )’ .. Dat is natuurlijk niet iets wat lekker leest in een boek.
Ja Nicky, je zit diep in de scenario schrijfstijl. En probeer daar dan maar weer eens uit te komen. Misschien is het een idee om vanuit de ‘ik persoon’ te schrijven. ‘Ik knijp mijn ogen dicht tegen de laaghangende zon, als ik iets denk te zien bewegen in de bosjes…’
Wie weet dat dat perspectief je een beetje kan loszingen van de manier van schrijven waar je nu in getraind bent…
David
Wat leuk om te lezen, jullie reacties! Dank ook, Nicky, je verlicht het iets voor me ;o) Ik ga het doen, David… ik pak de pen er binnenkort weer bij. Die mag het werk doen, in anderhalf tot twee uur en dan is mijn script klaar, voor de pers. ;o)Time flies….. Fijne dag!
Je zou stap voor stap kunnen gaan denken.zoals: Karin loopt langzaam op het raam toe. ze ziet de de gloede van de zon die een poging doet om naar de andere kant van de aardbol te verdwijnen. het is half schemerig en de zon doet haar ….enz. (even stilstaan, dat kan prima als je terug leest)
Hallo allemaal,
ten eerste wil ik jullie bedanken voor de tips en (wijze)raad die jullie allemaal aandragen t.a.v.het schrijven van een boek.Ik heb ook het een en ander in mijn ,al wat verder gevorderder leeftijd,mee gemaakt.Aan hetgeen waarover ik wil schrijven is 5 jaar geleden door een ongeluk abrupt een einde gekomen.Toch heb ik die periode van m’n leven nog niet af kunnen sluiten omdat dicht bij staande personen mij al verschillende keren heben laten weten dat ik er een boek over moet gaan schrijven.Ik voel dat óók maar het probleem is dat deze deze periode is onstaan door een geestelijke ziekte{Bipolaire stoornis)Mijn vraag is nu waar te beginnen?Bij het ontstaan en erachter komen van mijn ziekte óf bij de avonturen die ik daardoor mee gemaakt heb?!
Graag tips en ervaringen over het schrijven van dit soort boeken.
Mvrgr Peter.
Zie vorige brief.
Ik was vergeten het vakje aan te vinken om via email op de hoogte te worden gehouden van reacties.
Gr.Peter.