Het bijltje erbij neer gooien is zo gemakkelijk gedaan. De beslissing neem je in een fractie van een seconde. Erop terugkomen vraagt veel meer van je. Daar gaat eindeloos twijfelen en dralen aan vooraf.

Er zijn soms geweldige redenen om te besluiten dat het genoeg is geweest. Ik geef je de top vijf.

1. Ik kan het niet

Nee, natuurlijk kun je het niet. Nogal logisch. Je bent net begonnen, je hebt nauwelijks ervaring, je schrijft een boek dat vijf keer dikker is dan wat je ooit hiervoor hebt geschreven. Dus het zou raar zijn als je dat, hoppakee, zomaar uit je mouw zou schudden.

Maar wacht even. Er is een belangrijk woordje dat hier mist. Het woordje ‘nog’. Het feit dat je nu geen oplossing hebt voor problemen waar je tegenaan loopt, wil niet zeggen dat je voor altijd het antwoord schuldig zult blijven. Dus een betere conclusie zou zijn: ik kan het nog niet.

Ikzelf was al minstens vijf jaar bezig met schrijven voordat mijn eerste roman uitkwam. Ik begon met korte verhalen en daar had ik al moeite genoeg mee. Langzaam maar zeker lukte het me om de spanningsboog over een steeds groter aantal bladzijden vast te houden. Natuurlijk kon ik dat niet vanaf dag een. En zal ik je eens iets verklappen? Niemand kan dat. Elk boek dat je ziet liggen in de winkel is het resultaat van heel lang oefenen. Er is één ding dat al die schrijvers niet hebben gedaan: opgeven.

2. Ik heb geen tijd

Prima reden. Ik kan niet anders zeggen. Je kunt het ook anders formuleren: ik wil er geen tijd voor vrij maken. Maar dat komt allebei op hetzelfde neer. Toch nog een kleine kanttekening, want er is een misverstand dat veel schrijvers doet besluiten om te stoppen met hun boek. Dat misverstand is, dat je veel tijd moet hebben om te schrijven. Als ik niet uitkijk, trap ik zelf ook in die val.

Ja, ik ken dat gevoel; dat ik vind dat ik een volledig lege dag voor me moet hebben om daadwerkelijk aan schrijven toe te komen. Zodra er een afspraak gepland staat maak ik mezelf al wijs dat het geen zin heeft om te beginnen, omdat ik dan niet genoeg tijd heb om erin te komen. Bullshit. Ik heb soms tussen neus en lippen door, in een verloren kwartiertje, hele waardevolle scènes aan mijn tekst toegevoegd.

Als jij jezelf ertoe kunt zetten om elke dag een halfuur aan je boek te werken, dan zal dat boek uiteindelijk af komen. Vroeger of later.

3. Ik overzie het niet meer

Herkenbaar probleem. Als je tekst echt lang wordt, dan kun je het gevoel krijgen dat je er geen grip meer op hebt. Je weet niet meer welke scènes waar staan en je hebt geen idee met welke verhaallijn je nu het beste verder kunt gaan. Maar of het nu werkelijk een reden is om ermee te stoppen?

Nee. Er zit niets anders op: het hele pak tekst op schoot nemen en alles lezen. Gewoon doorlezen, zoals iemand die jouw boek heeft gekocht dat zou doen. Zo krijg je weer een beetje vat op je materiaal. Je voelt hoe de spanning zich opbouwt. Reken maar dat je weet wat je te doen staat, als je klaar bent met lezen.

4. Wie zit er op mijn schrijfsels te wachten?

Yeah, die kennen we allemaal. En weet je wat het is, niemand zit op jouw verhaal te wachten. We weten niet eens dat je ermee bezig bent. En als jij nu besluit om te stoppen, dan zal niemand er een traan om laten.

Máár. Sta eens stil bij het volgende. Niemand zat te wachten op On the road, van Jack Kerouac. Niemand zat te wachten op Blauwe Maandagen, waar Arnon Grunberg mee uitkwam. Maar dat weerhield hen er niet van om hun boek af te maken. En talloze lezers zijn daar nu maar wat blij mee.

5. Ik kan me er niet toe zetten.

Klinkt als een goede reden om te stoppen. Waarom zou je iets doen waar je geen zin in hebt?

Maar net als met zo veel andere dingen (muziek instrument leren spelen, conditie opbouwen met hardlopen) is schrijven niet alleen maar leuk. Het kan zwaar zijn, frustrerend en moeizaam. Toch kan ik je aanraden om door te zetten. Denk maar eens aan de voldoening die je voelt als je onder de douche staat na een uur sporten in de regen. Of als je eindelijk dat riedeltje op je saxofoon onder de knie hebt en je niet kunt stoppen met spelen.

Bij schrijven komt de voldoening vaak achteraf. En stel je eens voor hoe groot de voldoening is als je een roman afrondt…

The following two tabs change content below.

• Biografie
• Laatste Berichten

David Mulder

Ik geef schrijfles sinds 1999. En natuurlijk zit ik zelf een groot deel van de dag te tikken. Ik maak allerlei soorten teksten, maar de meeste energie steek ik in mijn romans.

Laatste berichten van David Mulder (toon alles)

• Hoe je hoofdstukken schrijft die zinderen - 12 mei 2021
• Hoe schrijf je over jouw eigen leven? - 1 februari 2021
• Vier tips om meer te schrijven in minder tijd - 22 juli 2020