Het had niet veel gescheeld of mijn debuut, Bruiloften en partijen, was nooit verschenen. Als beginnende schrijver zat ik, eind jaren negentig, al een flink eind in de goede richting. Ik had een verhalenbundeltje rondgestuurd naar een paar uitgeverijen en tot mijn vreugde was er een redacteur die me belde en zei dat hij het mooi vond. Hij zou met belangstelling uitzien naar een langere tekst van mij.

Nou, dat trof, want ik was inmiddels begonnen met een grote lijn aanbrengen in die verhalen en ik smeedde het geheel tot een roman. Wederom was deze redacteur, Tom Harmsen, van uitgeverij Podium,  enthousiast en alles leek heel soepeltjes af te wikkelen naar een publicatie van mijn boek. Maar er zijn nog zo veel dingen die mis kunnen gaan…
Tom Harmsen stapte over naar een andere werkgever, Ambo/Anthos. En met de vervanger van Tom verliep het allemaal veel stroever. Deze dame was niet zo enthousiast, sterker nog: we werden het niet eens. Zij stelde bepaalde veranderingen voor, waarin ik het helemaal niet zag zitten.

Er zat niets anders op: als ik het boek wilde uitgeven op mijn manier, dan moest ik weg bij Podium. Ik belde Tom, om mijn verhaal te doen. En er ontstond een nieuwe kans, want Tom vroeg me om het manuscript opnieuw naar hem te sturen, dit keer dus voor een andere uitgever.

Extreme reactie

Ik leek op rozen te zitten. Laat de champagne maar vast bezorgen, dacht ik. Maar opnieuw kwam ik erachter dat je niet te snel moet juichen. Op een onschuldige opmerking van Tom, namelijk dat hij vond dat de personages te veel op elkaar leken, vertoonde ik een extreme reactie.

Ik besloot namelijk om dat hele boek maar aan de kant te gooien. Ik zou wel wat nieuws gaan schrijven, maar dit keer écht goed. Wat een foute gedachte was dat. Ik zie deze reflex bij veel schrijvers die ik begeleid bij hun werk. Wat ik toen niet besefte, is dat werkelijk élk boek herschrijfrondes nodig heeft. En dat van bijna élk verhaal, hoe groot de mankementen ook mogen zijn, iets goeds valt te maken.

‘Ik begin wel met wat nieuws’
De problemen die je tegenkomt, die kun je het beste oplossen in plaats van ze uit de weg te gaan. Te vaak zeggen schrijvers: ‘het lukt niet, ik begin wel met wat nieuws’. Maar op die manier zal je bij een volgend verhaal tegen hetzelfde probleem aanlopen, waarna je het alsnog moet oplossen. Doe het dan maar in een keer goed, zou ik zeggen.

Dat was destijds uiteindelijk ook mijn conclusie, gelukkig net op tijd. Ik vertelde in die periode namelijk aan een collega schrijver, die al veel had gepubliceerd, over het mankement van mijn roman. Hij haalde zijn schouders op. ‘Een paar kleine aanpassingen en je hebt die personages al uit elkaar getrokken.’

Hij had gelijk. Het kostte me helemaal niet veel moeite om te zorgen dat de mensen in mijn verhaal duidelijk van elkaar verschilden. Ik maakte de aanpassingen en stuurde het manuscript opnieuw op. Zo kwam mijn debuut er alsnog.

Herken je dat? Zodra je moeilijkheden ondervindt in je verhaal, gooi je het bijltje erbij neer en begin je snel aan iets nieuws…

The following two tabs change content below.

• Biografie
• Laatste Berichten

David Mulder

Ik geef schrijfles sinds 1999. En natuurlijk zit ik zelf een groot deel van de dag te tikken. Ik maak allerlei soorten teksten, maar de meeste energie steek ik in mijn romans.

Laatste berichten van David Mulder (toon alles)

• Hoe je hoofdstukken schrijft die zinderen - 12 mei 2021
• Hoe schrijf je over jouw eigen leven? - 1 februari 2021
• Vier tips om meer te schrijven in minder tijd - 22 juli 2020