Er zijn boekenkasten vol geschreven met schrijfoefeningen. Tel daarbij op de talloze schrijfdocenten die voor elke les nieuwe opdrachten bedenken. En dan natuurlijk nog de mensen die een schrijfoefening voor zichzelf verzinnen om hun schrijfsessie aan te slingeren.
Kortom, de wereld zit vol met training in schrijven. Logisch ook, want elk schrijven is, behalve een creatie, ook een oefening. Je ziet soms kinderen van zeven die op professioneel niveau muziek maken. Of films waarin klein grut de sterren van de hemel acteert. In de literatuur zijn zulke gevallen niet bekend. Niet bij mij althans. Je moet er de tijd voor uittrekken om tot beheersing te komen.
10.000 uren regel
De Amerikaanse schrijver Malcom Gladwell schreef het boek ‘Uitblinkers’. Daarin gaat hij in op de 10.000 uren regel. Zoveel uren oefening zijn nodig voordat je ergens in kunt uitblinken. Hij stelt: ‘talent is: de vaardigheid om te oefenen’.
The Beatles maakten als beginnend bandje muziek waar weinigen van onder de indruk waren. Ze kregen de kans om naar Hamburg te komen en daar elke avond op te treden in een nachtclub. Ze speelden de hele nacht door, sessies van een uur of zeven. Avond aan avond. Twee en een half jaar lang. Hun samenspel is daar gevormd en bestendigd.
Talent breed ontwikkelen
Dus: schrijven, schrijven, schrijven, dat is het devies. En dan zou ik niet beginnen met je eigen boek schrijven en daar al je tijd in steken. Hoe aantrekkelijk het vooruitzicht van je eigen roman in de winkel ook is: als je een beginner bent moet je je talent breed ontwikkelen.
Ga werken voor het clubblad van de tennisvereniging. Schrijf een verhaaltje voor het slapengaan voor je dochtertje. Maak liedjes, verstuur ingezonden brieven, recenseer films, start een correspondentie met een inspirerende vriend. Bied columns aan bij lokale blaadjes.
Leren door te lezen
Niet te vergeten: lees. De schrijvers die jij bewondert, kunnen je veel leren. Soms kom je een scène tegen die je raakt. Het boek heb je al een paar uur geleden dichtgeklapt, maar toch blijven de beelden in je hoofd rondzingen. Ik stel voor: neem de passage nog eens door en probeer te achterhalen hoe deze schrijver dat nou doet.
Als je helemaal all the way gaat, pak je een pen en probeer je de scène na te schrijven, zonder het origineel tussendoor te raadplegen. Als je klaar bent met jouw versie, pak je de oorspronkelijke pagina erbij. Nu kun je nog duidelijker zien welke middelen de schrijver inzet om problemen in de tekst op te lossen.
Laatste fase, als je echt van geen ophouden weet (en als je wat uurtjes wilt sprokkelen voor de 10.000…): schrijf het over! Door daadwerkelijke de fysieke handeling uit te voeren ga je voelen hoe het ritme van de zinnen is. Je wordt je bewust van elke komma, ieder bijvoeglijk naamwoord.
Het gaat er natuurlijk niet om een kloon te worden. Vrees niet. Dat zal niet gebeuren. Iedereen vindt haar eigen stem. Om die te vormen gebruik je invloeden die je aanspreken.
Vervulling
Gaan zulke investeringen je veel te ver: dan pak je het wat rustiger aan. Ambitie is er in vele gradaties. Het gaat erom dat je vervulling haalt uit je schrijverij. En vervulling zit niet alleen in het resultaat, maar ook in de weg daar naartoe.
David Mulder
Laatste berichten van David Mulder (toon alles)
- Hoe je hoofdstukken schrijft die zinderen - 12 mei 2021
- Hoe schrijf je over jouw eigen leven? - 1 februari 2021
- Vier tips om meer te schrijven in minder tijd - 22 juli 2020
Beste David,
Dank je wel voor je inspirerende woorden. Als beginnend schrijver wordt je wel eens moedeloos. Zelf merk ik een drempel, best wel hoge, eerlijk gezegd, om mijn geschreven teksten te herschrijven. In theorie weet ik dat het zo werkt, zo moet werken. Toch vond ik ooit ergens de uitspraak van, ik meen Boudewijn Buch, die ongeveer zei: “De emotie die ik op het moment van schrijven voel, heb ik niet meer als ik de scene moet herschrijven.” Dat herken ik. Ken jij dat fenomeen? Heb je nog een andere tip dan, doe het toch maar.
Dank, en ik kijk uit naar je volgende blog.
word je wel eens moedeloos- spelling is ook belangrijk