Waarom zou je in godsnaam met een groep mensen bij elkaar gaan zitten om aan teksten te werken?

Is dat niet bij uitstek een solitaire bezigheid, schrijven? Het antwoord op vraag twee is: nee. Zoek vooral schrijfmaatjes.

Je hebt publiek nodig

Zeker als je net begint met schrijven, is het onmogelijk om alles zelf te ontdekken. Je hebt gewoon een publiek nodig dat reageert op wat je schrijft. Pas dan krijg je gevoel voor wat werkt en wat niet.

Dus doe het samen! Geef je op voor een cursus. Of formeer een groepje om elkaars teksten te bespreken. Of lees je kinderverhalen voor aan de zoontjes van de buurvrouw.

Natuurlijk is het spannend

De belangrijkste reden waarom mensen hun teksten voor zichzelf houden, is dat ze ze niet durven te delen.

Snap ik. Is ook spannend. Straks vinden ze het stom! Lachen ze je uit! Een oplossing voor dat probleem kan zijn: gelijk oversteken.
Lees jij iets van mij, dan lees ik iets van jou. Jullie zijn nu lotgenoten. Allebei steek je je nek uit en treed je naar buiten met je gedachtengoed.

De effectiviteit van een cursus

Als je aan een cursus deelneemt, wordt dat effect alleen maar versterkt.

Je zit allemaal in hetzelfde schuitje. De eerste stappen zetten op het pad van de schrijverij. Maar ook: met een goede docent erbij boek je gezamenlijk flinke vorderingen. En als je een beetje competitief bent ingesteld, werken de inspanningen van je schrijfgenoten stimulerend op je eigen werk.

Ook ik heb commentaar nodig

Ik ben zelf, na een paar jaar van andere dingen doen, weer begonnen aan een nieuwe roman.

Ik schrijf deze keer op een andere manier dan voorheen. Niet meer aan elke alinea werken tot hij helemaal goed is, maar gewoon achter elkaar door schrijven. Ik bekommer me niet echt om de stijl, dat komt later wel. Eerst wil ik het verhaal helemaal op papier hebben.

Nu zou je denken dat ik zulke afgeraffelde scènes niet aan derden laat lezen. Dat ik het perfect wil hebben voordat ik ermee naar buiten treed.

Zorg voor zo min mogelijk verloren moeiteMaar dat is niet het geval. Ik heb de voorlopige versie (waarschijnlijk zit ik nu op twee derde) uitgeprint en aan twee lezers gegeven wiens mening ik waardeer. Ik wil weten of de stroom van het verhaal goed zit. Of ik alle lijntjes voldoende aandacht geef. Of de intrige goed uit de verf komt.

Hoe eerder ik reacties op krijg op mijn tekst-in-wording, hoe gemakkelijker het wordt om in te grijpen. Het is tamelijk zuur om van iemand te horen dat de bladzijden 200 tot 750 eigenlijk niet zo spannend zijn. Dat had je liever wat eerder geweten.

Natuurlijk kun je achteraf een hele hoop aanpassen. Maar ik geef er de voorkeur aan om gedurende het schrijven een vinger aan de pols te houden.

Het geeft de tekst ook meer levendigheid, naar mijn gevoel, als hij naar buiten mag. Niet de hele tijd maar stilletjes in mijn computer verstopt zijn, maar tot leven komen in de ogen van lezers.

Schrijf met gelijkgestemden

Dus heb je plannen voor een boek: breng je tekst onder de mensen.

Zoek gelijkgestemden om elkaar te steunen in moeilijke tijden. En om onder de indruk te raken van elkanders werk. Want positiever reacties kunnen je vleugels geven!

Heb jij wel eens aan een cursus deelgenomen? Of overweeg je dat te doen? Ik ben benieuwd naar wat je erover te zeggen hebt. Of start nu met 50 euro korting aan onze nieuwe schrijfcursus.

The following two tabs change content below.

• Biografie
• Laatste Berichten

David Mulder

Ik geef schrijfles sinds 1999. En natuurlijk zit ik zelf een groot deel van de dag te tikken. Ik maak allerlei soorten teksten, maar de meeste energie steek ik in mijn romans.

Laatste berichten van David Mulder (toon alles)

• Hoe je hoofdstukken schrijft die zinderen - 12 mei 2021
• Hoe schrijf je over jouw eigen leven? - 1 februari 2021
• Vier tips om meer te schrijven in minder tijd - 22 juli 2020