‘Ik ben echt van deze personages gaan houden’, jubelde een schrijfcursist tijdens de laatste les van een verhalencursus. Ze sloeg enthousiast op de stapel papier waarop de avonturen van haar hoofdpersonen waren uitgeprint.
Toen ze dat zei, voelde ik twee emoties tegelijkertijd. (Ah, denkt de oplettende student: dat geeft het personage diepte! Heel goed, je begint het te leren.) De eerste emotie was: vreugde. Elke keer ben ik verheugd als een cursist wordt gegrepen door de schoonheid van het schrijven. En helemaal als ze dat deelt met haar klasgenoten.
Pas op voor de valkuil
Daarnaast betreurde ik het dat ik dit enthousiasme moest temperen. Want: van je personages gaan houden is mooi, maar ook gevaarlijk. Ik moest de schrijfster vertellen dat de liefde voor deze fictieve mensen een valkuil is. Want waar je van houdt, dat wil je beschermen. Tegen problemen en tegenslag. En laten dat nu juist de ingrediënt zijn voor spanning in je verhaal.
‘Alles van waarde is weerloos’, dichtte Lucebert. En ja, je personages zijn weerloos. Volkomen overgeleverd aan de wreedheid van de schrijver. ‘Geestelijk vader’, wordt een schrijver soms wel genoemd. Nou, dan toch een vader zoals die van Katadreuffe, in Bordewijks roman Karakter: hard en meedogenloos.
Een kritisch oog
Die lieve meneren en mevrouwen in je proza, die moeten het voor hun kiezen krijgen. En ik neem het je niet kwalijk als je dat eventjes over het hoofd had gezien. Er zijn zo veel dingen waar een beginnend schrijver op moet letten. Als je ergens behoefte aan hebt, dan is het wel: schrijfgenoten die kritisch naar je tekst kijken, en tegelijkertijd het beste ermee voor hebben.
Opleiding schrijven
Ziedaar, het grote argument om te beginnen aan een opleiding schrijven. Je krijgt een schrijfdocent tot je beschikking, die je erop attent maakt als je uit de bocht dreigt te vliegen. En er zijn andere deelnemers aan de opleiding schrijven, die je vertellen waarom ze bij de ene passage geboeid waren en bij de andere niet. Zulke stemmen kun je goed gebruiken bij het schrijven van je eigen boek.
En niet te vergeten: de enthousiasmerende werking van een wekelijkse samenkomst met gelijkgestemden. Mannen en vrouwen die dezelfde droom hebben als jij, namelijk: lezers weten te boeien met je woorden. Je kunt volledig geïnspireerd raken door iemand uit de groep, die met nieuw elan zijn verhaal heeft herschreven, en alle problemen met de spanning en de consistentie in één klap heeft opgelost.
En misschien heb jij wel een schrijfleraar nodig die je het volgende kan vertellen: dat je voor de personages in je boek moet zijn als een goede moeder voor haar kind: liefdevol, maar streng als het moet. Het is voor hun eigen bestwil.
Deel je inzichten
Welke inzichten heb jij opgedaan tijdens het volgen van een opleiding schrijven? Deel je ervaring met andere bezoekers van Boekschrijven.nl.
[wave] Meer schrijftips? Vraag de gratis schrijfles aan.
David Mulder
Laatste berichten van David Mulder (toon alles)
- Hoe je hoofdstukken schrijft die zinderen - 12 mei 2021
- Hoe schrijf je over jouw eigen leven? - 1 februari 2021
- Vier tips om meer te schrijven in minder tijd - 22 juli 2020
Wat een fijne, toegankelijke website is boekschrijven.nl. Ik voel me dan ook maar zo vrij om een vraag te stellen aan de schrijvers. Ik merk dat graag een vergelijking maak, waardoor het woord ‘alsof’ naar mijn mening te vaak voorkomt in mijn verhaal.
Bijvoorbeeld in een dialoog: ‘Marjolein. Ik las je reactie op mijn advertentie van 15m2 en 200 euro,’ alsof het kamergebeuren een eigen jargon heeft.
Hebben een tip om vergelijkingen te blijven gebruiken zonder een overvloed aan ‘alsof-fen’?
Alvast bedankt, Sara
Hallo Sara,
Bedankt voor je mooie compliment!
En ja, herkenbaar dilemma. Je wilt niet de hele tijd ‘alsof’ zeggen. Maar je wilt wel de vergelijking maken.
Probeer dit eens: ‘Marjolein. Ik las je reactie op mijn advertentie van 15m2 en 200 euro,’ schreef hij terug in het kamerjargon dat ik inmiddels ook al aardig onder de knie begon te krijgen.
Nu is het niet alsof de mensen in het kamerverhuurwereldje een eigen jargon hebben, ze hebben het echt! Dat is krachtiger.
Dit principe kun je loslaten op vele alsof-vergelijkingen:
Niet: de tocht woei door het huis, alsof ik in mijn nek werd gegrepen door een koude hand.
maar: De tocht die door het huis woei greep me in mijn nek.
Nog een voorbeeld:
Hij glimlachte naar me en het was alsof zijn mondhoeken onder stroom stonden.
Wat ook kan: hij gaf me een glimlach van 220 volt.
Veel succes met schrijven!
Groet David
Dag
Ik ben een vrouw van 63 jaar,heb een bewogen leven achter de rug,heb jaren bij een psycholoog gelopen en hij gaf me het advies om een boek over mijn leven te schrijven.
Schreef van mijn vijfde al in schriftjes,velletjes papier alles op wat er gebeurde en dat was veel.
Hoop dat ik hier wat advies ontvang,want hoe overwin ik mijn angst dat alles weer boven komt als ik alles op papier zet
gr
hallo mevrouw Sibrandi,
Dat is voor veel mensen herkenbaar: hoe zorg je dat de scènes die je schrijft niet zodanig emotioneel worden, dat je niet meer kunt verder schrijven?
Dat het advies van uw psycholoog komt, maakt het ook wel een ander soort tekst dan waar ik in gespecialiseerd ben. Ik benader het verhaal altijd vanuit een technisch oogpunt. Bij alle beslissingen die ik neem, stel ik mezelf de vraag: wordt het verhaal er spannender van?
Is het uw doel om de gebeurtenissen precies zo op te schrijven zoals ze ook gebeurden, dan zult u wellicht weinig hebben aan de tips en adviezen die we op deze site geven. Want wij gebruiken de werkelijkheid alleen als aanleiding, en vervormen die, zodra het verhaal daarom vraagt.
Door een tekst heel technisch te bekijken, creëer je ook een zekere afstand. Dan kan het zijn dat het minder emotioneel wordt om het op papier te zetten. Als u dat wilt proberen, raad ik u aan om de blogs op deze site aandachtig door te lezen, en de radioshows te beluisteren…
succes!
david
Ik ben een vrouw van 62 jaar, ik heb een partner die een bizarre jeugd heeft gehad.
Ik ben al bezig om een boek teschrijven, maar twijfel nu om een ik boek te schrijven, dus zijn gedachten, of over hem en zijn twee zussen.
gr. Tonny
Tja, Tonny, moeilijke keuze. Ik kan me voorstellen dat een boek over hem en zijn twee zussen beter zal werken, omdat je dan de gebeurtenissen vanaf de buitenkant kunt beschrijven. Dan blijft het voor de lezer interessant, omdat nog niet alles is ingevuld…
succes!
Ik interesseer me al langere tijd voor schrijven en met het einde van mijn middelbare school in zicht lijkt een opleiding schrijven een goede keuze. Maar ik heb niet echt een idee waar ik naar moet zoeken. Misschien enige suggesties?
Alvast bedankt
Titou
Hoi Titou,
Kijk eens naar deze links. Misschien zit er iets bij dat je interessant vindt.
http://www.hku.nl/web/Studiekeuze/Theater/WritingForPerformance.htm
http://www.artez.nl/schrijven
Succes!
David
Nou zeg! Ik ben dus net begonnen met schrijven, begonnen met een personage en de rest volgde. Toen het te voorspellend werd moest ik een andere weg inslaan. Een vriendin gaf me de tip om de vriendin van de hoofdperoon de ‘slechterik’ te laten zijn uiteindelijk. Maar…..inderdaad, zo raar, ik kon het niet want ik was inderdaad van haar gaan houden. Ik ben nu een zijdelingse persoon aan het uitwerken zodat deze het vuile werk kan opknappen. Daar had ik nog niet zoveel mee te maken gehad en kon hem van het begin af een beetje op afstand houden. Dit is mijn eerste schrijfsel, dus voor mij een vreemde gewaarwording. Leuk om dit dan hier te lezen!
Begrijpelijk dat je dat personage niet de slechterik wilt laten zijn. Maar besef ook: als een personage te eenduidig wordt (bijvoorbeeld alleen maar aardig), dan verliest de lezer zijn interesse, omdat er geen tegenstelling is in die persoon. Geef de lezer het gevoel dat er nog iets uit te vinden blijft aan dat personage. Zo blijft ze boeien.