Discipline is een belangrijke voorwaarde om te slagen als schrijver. Vrijblijvendheid brengt je namelijk nergens. Dus als jij de droom hebt om een boek te publiceren, neem die droom serieus. Dagelijks schrijven dan maar? Jazeker. Maar: je moet wel blijven aanvoelen wanneer het tijd is om rustig aan te doen. De boog kan namelijk niet voortdurend gespannen staan.
Geen zin om te schrijven
Als je geen zin hebt om te schrijven, dan kan dat verschillende oorzaken hebben. Misschien is je verhaal niet spannend genoeg, waardoor het je verveelt. Misschien ben je op een moeilijk punt in je boek aangekomen en weet je eigenlijk niet hoe je verder moet. Dan kan je er behoorlijk tegenop zien om verder schrijven. Het kan ook zijn dat je het overzicht kwijt bent en dat je je verloren voelt zodra je je verhaal binnen gaat. Al deze redenen zijn begrijpelijk, maar het zijn geen excuses om dan maar weg te blijven van je schrijftafel. Juist gaan zitten, zou ik zeggen. De problemen in je tekst oplossen, zodat je weer vrolijk verder kunt.
Ikzelf heb inmiddels mijn eigen schrijfproces goed leren kennen. Als jonge schrijver voelde ik me vaak schuldig, als ik weliswaar tijd had om aan mijn boek te werken, maar alsnog iets anders ging doen. Dat komt nu niet meer voor. Het heeft te maken met vertrouwen; ik weet dat het geen angst is die me weghoudt van mijn tekst. Ik heb geleerd om de problemen in mijn verhaal te herkennen, waardoor de angst om te schrijven zich niet meer vermomt als ‘tegenzin’. Ik zie waar het aan schort in de tekst en zet me aan de taak om dat op te lossen. Als ik geen zin heb, dan weet ik: het is tijd om uit te rusten. Ik moet nieuwe krachten verzamelen om geïnspireerd verder te kunnen werken.
Opladen
Het is prachtig als jij kunt opbrengen om elke dag van de week vier uur achter elkaar te schrijven. Maar uiteindelijk is het nodig om gas terug te nemen. Schrijven is een vermoeiende bezigheid. Als je geen pauzes inlast, zal de kwaliteit van je verhaal eronder gaan lijden. Een sporter zorgt er ook voor dat hij rust en inspanning afwisselt, om tot goede prestaties te komen.
De schrijver heeft twee goede redenen om een week een huisje te huren aan de kust. Ofwel: je zondert je af om eens goed aan je schrijverij toe te komen. Dan wel: je geeft jezelf de tijd om naar de zee te staren en lange strandwandelingen te maken. Afstand nemen van je boek, met andere woorden. Op adem komen, de batterij opladen, hoe je het ook wilt noemen.
Afstand nemen
Afstand nemen is een wezenlijk onderdeel van het schrijfproces. Als je er niet middenin zit, kan het je ineens duidelijk worden waar je boek eigenlijk over gaat. Of je beseft welke verhaallijn pas echt belangrijk is. Let op: het is geen vlucht. Je keert je niet af van je verhaal, maar je zet alleen een paar passen terug.
Kruiswoordraadsels
De laatste tijd doe ik ’s ochtends het kruiswoordraadsel in de krant. Ik kom binnen een halfuur redelijk ver, maar er blijven omschrijvingen waarvan de oplossing me maar niet te binnen wil schieten. Ik leg de puzzel weg en begin met mijn bezigheden van de dag. Als ik ’s middags de krant er nog eens bij pak, vul ik vaak moeiteloos de woorden in waar ik me eerder nog op blindgestaard had. Zo kan het ook gaan met de schrijftechnische problemen die je soms hebt.
Ken je dat? Het gevoel dat je je blindstaart op je verhaal? En wat zijn jouw ervaringen met afstand nemen van je tekst? Deel het met je vrienden van Boekschrijven.nl.
David Mulder
Laatste berichten van David Mulder (toon alles)
- Hoe je hoofdstukken schrijft die zinderen - 12 mei 2021
- Hoe schrijf je over jouw eigen leven? - 1 februari 2021
- Vier tips om meer te schrijven in minder tijd - 22 juli 2020
Door een ernstig ongeval vorig jaar lukt het me niet om weer aan de slag te gaan met mijn verhaal. Dat terwijl ik toch heel wat nieuwe ideeën heb opgedaan. Hoe kom ik er nu toe om de pen daadwerkelijk weer op te pakken?
Ga freewriten. Dat betekent: zet je pen op papier en laat die bewegen. Zonder plan en zonder oordeel. Doe dat dagelijks en op een gegeven moment zullen je verhalen weer gaan stromen. Na zo’n ingrijpende gebeurtenis is er soms een soort tussentijd nodig. Ook wat schrijven betreft. Gun jezelf de tijd en vertrouw erop dat het verhaal weer bij je terugkomt.
Zo herkenbaar! Bij mij werkt het inderdaad ook zo. Ik heb me een hele tijd schuldig gevoeld als ik iets anders ging doen in plaats van te gaan schrijven. Totdat ik besefte dat ik schrijven als werk begon te zien en niet als een heerlijke hobby. Nu weet ik het: hobby mag?. Als ik er maar plezier aan beleef. De lezers zullen het later namelijk tussen de regels door ‘voelen’.
Op dit moment zit ik heel erg vast in een soort inspiratieblokkade. Ik probeer er doorheen te schrijven en dat kost me zoveel energie. Ik denk dat de blokkade deels veroorzaakt wordt door het ‘aapje op mijn schouder’ dat alles wat ik denk en schrijf bij voorbaat afkeurt. Damn you, innerlijke criticus! Hoe verlos ik mezelf hiervan, David?
Ha Jana,
Wat goed dat je je al realiseert dat je een ‘aapje’ op je schouder hebt. Dat is het begin.
Ik zou met dat aapje in gesprek gaan. Op papier. Ik zou vragen wat hij wil en waarom hij daar zit of namens wie hij daar zit. Hoe lager je verwachtingen tijdens deze oefening zijn, hoe groter de kans op antwoorden/inzichten waar je mee verder kunt. Succes!