Schrijven op een blauwe maandag - Boekschrijven.nl

15 januari is de meest depressieve dag van het jaar. En juist die dag leek ons de meest geschikte datum om met de online schrijftraining ‘De spelen met je leven – weken’  te beginnen. Want een goed voornemen is snel gemaakt, maar hoe voer je ‘m daadwerkelijk uit, ook als alles tegenzit?

Wat is blauwe maandag?
In 2005 werd het begrip ‘Blue Monday’ voor het eerst geïntroduceerd. De Britse psycholoog Cliff Arnall zou de term bedacht te hebben, op basis van een formule waaruit blijkt dat de maandag van de laatste volle week van januari (of de derde maandag van het jaar, zoals dit jaar) de dag is waarop de meeste mensen zich neerslachtig voelen.  (Zie afbeelding) Anderen zeggen dat dit begrip slechts een pr- stunt was van een reisbureau die de naam van wetenschapper misbruikte.

De desillusie van het nieuwe jaar
Heel wetenschappelijk bewezen is het bestaan van de Blue Monday dus niet, maar logisch is het wel dat we half januari de blues krijgen. Blauwe maandag is de dag dat we blut en moe zijn van de feestdagen en merken dat onze goede voornemens niet zo makkelijk na te leven zijn als we hadden gehoopt. De dag waarop de realiteit keihard binnenkomt als we op die grauwe, natte maandag weer aan het werk gaan, en 2018 gewoon net zo’n jaar als alle andere jaren blijkt te zijn. En dat de bubbels in je champagnehoofd, waarmee je geloofde dat je het nu echt anders ging aanpakken,  zijn uit gebruist. Het jaar is lauwe appelsap, slappe koffie, die je alleen drinkt.  Op 15 januari zijn je dromen niet langer roze, maar blauw.

Omgaan met de Blue Reality
En er komt een dag, en misschien is dat wel precies op die dag, die 15 januari, dat je er achter komt dat jouw voornemen ‘het schrijven van een boek’ ook geen vuurpijl is die je even de lucht in knalt. Schrijven vraagt geduld, doorzettingsvermogen, lef. En als je niet wilt dat je ‘ooit eens op een blauwe maandag het idee had om een boek te schrijven’, dan heb je een manier nodig om met die Blue Reality om te gaan.

Voor mij voelt het alsof 15 januari een deur naar de realiteit is, waar we met onze neus tegenaan lopen, als we keihard het nieuwe jaar in stormen met onze goede voornemens en ons nieuwjaarsoptimisme.  Niets mis met al die opgewektheid en hoop natuurlijk. Maar wat doe je als die deur niet voor je openvliegt, en er geen snelweg naar geluk (en je nieuwe boek) inclusief duidelijke verkeersborden voor je klaarligt?

Januari is vooral een moeilijke tijd, omdat het zo in contrast staat met het licht van de feestdagen, met veel vrije tijd, samenzijn, feestjes. Een welkome pauze tussen het oude en het nieuwe, waarin we ook op een andere manier naar onszelf en ons leven kunnen kijken.

Van fantasie naar werkelijkheid
De nachten tussen 25 december en 6 januari worden binnen sommige tradities de 13 heilige nachten genoemd; een periode waarin we onze dromen intenser beleven. Dromen die voorbodes zijn van ons komende jaar. Dit is dus een heel logische tijd voor goede voornemens.

Zelf noem ik dit de ‘fictieve tijd’, waarin we net meer kunnen zien dan normaal. In mijn boek  Spelen met je leven beschrijf ik fictie als volgt:

Fictie is onze horizon. Wij hebben het vermogen om ver te kijken en dingen te scheppen die we nu(nog) niet kunnen zien. Deze verbeeldingskracht is een menselijke gave.

Tussen kerst en Drie Koningen is ons fictieve vermogen sterker. En ergens in januari komen we ‘terug op aarde’. Het is dus niet raar dat we 15 januari massaal depressief kunnen worden. De poorten naar het licht zijn gesloten, we zijn weer gewoon mensen in een kabbelend dagelijks leven.

Levensfictie ontstaat op de grens tussen hemel en aarde
Het is op deze drempel dat levensfictie ontstaat. Waarbij onze fantasie en ons leven – precies zoals het is –  samenkomen. Zowel een leven, als een goed boek hebben beide ingrediënten nodig. Realisme en verbeeldingskracht. Zowel de omschrijving van jouw unieke maar niet altijd makkelijke leven. Plus je vermogen dat leven op te tillen en er meer betekenis aan te geven door er over te schrijven en dingen te verbeelden.

Eigenlijk, als je de krachten goed weet te benutten, is de tijd vanaf half januari misschien nog wel krachtiger van de heilige tijd tussen het oude en nieuwe jaar. Hier krijg je de kans om te werken en te schrijven, met je hoofd nog in de wolken, maar je voeten op aarde. Om je niet door tegenslag uit het veld te laten slaan, maar rustig door te gaan.

Voorbereidend werk leveren
Je hebt door af te stemmen op je dromen en verlangens een zaadje gepland, maar dat zit in januari nog ver onder de grond. Het vraagt geduld, dat plantje kan je niet omhoog trekken. Bovendien kan je wel nieuwe zaadjes planten, maar je bodem verander je niet zomaar. We lopen soms het nieuwe jaar in met een verrekijker op onze neus, we kijken de toekomst in, maar we hebben natuurlijk ook een rugzak op; met vervlogen dromen, mislukte projecten, geleefde en ongeleefde verlangens, met gaten in ons hart en warme herinneringen op de huid.

Het helpt om hier bij stil te staan. Te kijken wat er in je tas zit. Te erkennen wat je blokkades en ontsnappingswegen zijn. Welk gevoel wil je vermijden? Wat vind je dat je moet kunnen voordat je mag beginnen? Te accepteren dat jij jij bent. En dat jij alleen kan gaan schrijven op een manier die bij jou past.

Je kan jezelf helpen door klein en simpel te beginnen, door de grond te bewerken zodat de omstandigheden voor je dromen goed zijn. Een schrijfkamer inrichten, een paar uur blokken in je agenda, een cursus gaan volgen, naar inspirerende plekken gaan. Dat boek rijpt in zijn eigen tijd. Terwijl jij je bereidheid toont.

Schrijven is spelen, zoek naar de kronkelwegen
Maar wat vooral helpt is om schrijven niet al te serieus te nemen. Om te blijven spelen. Ik noem dat ook wel ‘de achterdeur nemen in plaats van de voordeur’. We kennen allemaal van die achterdeurtjes die ons blij maken. De manier waarop het licht naar binnen valt. Chocolade bij de thee. Een ontroerend nummer luisteren.

We hoeven niet vol daadkracht en met een uitgewerkt plan aan dat boek (of aan dat jaar) te beginnen. Je mag dat dralend, spelend, organisch doen. Door af en toe een opdracht te doen, een gedicht te schrijven, een inspirerend uitje te maken. Om niet te zoeken naar die snelweg, maar de kronkelwegen te nemen die er al liggen. En die regenplassen, die nemen we op de koop toe. Of we springen er eens flink in. Yes, modder, depressie, ijzel: het is de voedingsbodem voor een goed verhaal!

Met mijn gratis schrijf-challenge Schrijf de Blues wil ik je op pad helpen, om al spelend en schrijvend het nieuwe jaar in te luiden. Doe je mee?

The following two tabs change content below.

Nanda Huneman

Als tiener had ik de vaste overtuiging dat schrijven zweverig was. En ik was al zo’n dromer! Mijn moeder noemde me een ‘luchtfietser’. Daarom leek het mij niet slim om mijn leven aan schrijven te wijden.

Laatste berichten van Nanda Huneman (toon alles)