Ik ben absoluut geen fan van literaire evenementen. Dat ligt vooral aan mij.
Tijdens zo’n bijeenkomst lijkt het of iedereen zo origineel mogelijk voor de dag probeert te komen. Ik doe mezelf groter en literairder voor dan ik ben. Ik merk dan hoe ik steeds verder naast mijn eigen schoenen ga staan. Hoe ik steeds koudere voeten krijg.
Strijd met anderen
En bij een schrijfwedstrijd wordt dat alles nog eens verhevigd. Want niet alleen sta ik als anoniem schrijvertje te midden van al die anderen. Ik geef me ook nog eens bloot. Met wat ik in de privésfeer van mijn eigen atelier in elkaar geknutseld heb. Mijn eigen zoektocht naar hoe ik mijn verhalen kan verbeteren, raakt ondergesneeuwd door al die discussies en opmerkingen om me heen. Als schrijver raak ik volledig van mezelf weg.
Strijd met mezelf
Ik twijfel opnieuw aan mijn kunnen. En aan de zin van mijn geschrijf. Is wat ik schrijf wel interessant? Is het wel origineel? Ik zie al die duizenden reikhalzende schrijvers om me heen en vraag me af. Wie denk ik in godsnaam dat ik ben?
Ik weet niet waar ik banger voor ben. Om mezelf belachelijk te maken ten overstaan van mijn schrijvende soortgenoten. Om erachter te komen dat het niks is wat ik doe. Of nog erger, dat ik me voorgoed van mijn eigen spoor laat afbrengen. Dat ik de moed tot het schrijven voorgoed opgeef.
Als ik schrijf ben ik meer een sporter die vooral de strijd aangaat met zichzelf. En in dat kader leek het me goed om –al was het maar een keer- mee te doen met een schrijfwedstrijd. Al was het maar om mijn ergste angsten onder ogen te durven komen. In het ergste geval zou ik ontdekken dat wat ik schrijf helemaal niet zo fantastisch is. Maar misschien ook niet zo slecht als ik op mijn ergste momenten denk.
Ik hield mezelf voor dat het belangrijker was om mee te doen dan te winnen. Om te ervaren hoe het is om mijn verhaal ten overstaan van een zaal voor te lezen. Te merken wat er overkomt en wat niet.
Schrijfwedstrijd niet gewonnen toch gewonnen
Ik won niet. Ik hoorde een paar prachtige teksten die het verdienden om te winnen. En een heleboel teksten die niet konden tippen aan mijn verhaal.
Ik was teleurgesteld dat ik, ondanks alle voornemens, toch teleurstelling voelde toen ik niks won. Want ondanks al mijn twijfels bleek dat ik nog steeds geloofde in mezelf als schrijver en stiekem verrast was dat de jury mijn talent niet had herkend.
Dat was grappig om te ontdekken over mezelf. En maar een heel klein beetje pijnlijk.
Inez Risseeuw
Laatste berichten van Inez Risseeuw (toon alles)
- Hoe kies je de beste titel voor jouw boek - 5 augustus 2021
- Het geheim van een goed kinderboek - 21 juni 2021
- Een titel voor je boek - 3 maart 2021
Ik had nog nooit eerder meegedaan met een schrijfwedstrijd. In maart las ik de oproep voor de boekenweekschrijfwedstrijd. Het verhaal met als thema: waanzinnig, mocht niet meer dan 1000 woorden bevatten. Dat was geen probleem op mijn Pages. Ik heb niet gewonnen hoor, maar het meedoen was voor mij belangrijker dan winnen. Het idee dat vreemde mensen je verhaal lezen, vond ik heel spannend. Bedankt voor jullie dagelijkse tips. Ik heb er al een aantal toegepast in mijn verhaal Engelengeduld.
Ik sta in het boek “Tilburg met hart & ziel” met een gedicht over mijn moederhart. Het enige gedicht wat er in staat trouwens……..Het hele boek staat vol met allerlei Harten, en toen ik las van de wedstrijd, had ik in 5 minuten dit gedicht op papier staan. Ook hebben ze ooit een verhaal van mij in de Libelle of Margriet gepubliceerd, maar dat ia al zo lang geleden dat ik het niet eens meer weet welk verhaal het was……….Nu krijg ik vaak het advies om mijn levensverhaal op papier te zetten, maar het doet me nog te veel pijn om dat alles weer uit mijn geheugen te halen en daarom doe ik het nog niet………Heb al wel een titel……….”Het bewogen leven van Sjaantje Snep” mijn nickname van op de lagere school………….:/
Hihi, zo herkenbaar de gevoelens van onzekerheid. Ik ben zowel moeder als schrijver van korte verhalen. De overeenkomst is groot. Voor beide krijg je weinig financiële waardering, terwijl je voelt dat het belangrijk (genoeg) is wat je doet. Bij zo’n wedstrijd worden alleen de winnaars verblijd met waardering in de vorm van een prijs. Wat eigenlijk krom aanvoelt, want iedereen heeft toch zijn best gedaan? Ik heb kortgeleden gewonnen en kreeg een prijs. Het voelde onwerkelijk. Mijn niet bekroonde verhalen kunnen me even dierbaar zijn. En soms krijg ik positieve reacties op een verhaal dat niet won. Dan blijkt dat smaken verschillen en dat het voor een jury moeilijk kan zijn om te kiezen.
Hallo Odile,
Leuk om de vergelijking te horen met een andere tak van sport. Heel herkenbaar.
Inez Risseeuw
Heel herkenbaar Inez. Ik doe nu mee met een schrijfwedstrijd en ervaar wat jij hebt ervaren. En ik voel me ook een winnaar, simpelweg door mee te doen, mijn verhaal met de wereld te delen. 🙂
Hallo Ilse,
Hartstikke goed dat je hebt meegedaan. Het naar buiten komen van je tekst kan je veel leren.
Groet,
Inez Risseeuw