Dit weekend was ik bij de Grande Depart van de Tour de France. Zwetende fietsers, een zwetend publiek. Maar dat zweet leek niemand te deren. Sterker nog: dat zweet maakte het spannend. Want er is niets aan om naar een fietser te kijken die op zijn dooie gemakje voorbij peddelt. En kijken werd ook spannender – we moesten er iets voor over hebben om er bij te zijn.

Ook aan goede boeken kleeft de geur van zweet. Van de lezer, die vol spanning leest. Maar vooral van de schrijver. Schrijven vraagt hard werk, inspanning. Het is geen schone bezigheid, schrijven is sporten.

Schrijven is doorzetten
Ik coach veel schrijvers. Ook schrijvers waaraan ik in het begin nogal twijfel. Ik krijg soms teksten vol kronkelige zinnen en spelfouten, zonder interpunctie of rode draad. Maar ik heb geleerd dat dit niets zegt. In tegendeel; dit zijn vaak de schrijvers die uiteindelijk een boek afmaken. Want of dat boek er wel of niet komt, hangt veel meer af van doorzettingsvermogen dan van talent.

Talent als obstakel
Ik begeleid briljante schrijvers, die maar niet verder komen dan de eerste vijftig pagina’s omdat ze die steeds beter en beter proberen te maken. Of omdat ze elke keer weer een nieuw geniaal plan hebben bedacht.

Ik begeleid talentvolle schrijvers, die maar niet gaan zitten achter een computer. Die vooral schrijven in hun hoofd. Bang dat als ze eenmaal echt gaan schrijven, ze toch niet zo talentvol zijn als ze dachten.

Of schrijvers die het werk steeds maar uitstellen, omdat ze tja, gaan zwemmen of in de schaduw gaan liggen.

Maar die schrijvers die er in eerste instantie niets van bakken, zijn vaak bereid om alles te doen om het in de vingers te krijgen. Ze luisteren echt naar mijn tips en proberen die uit. Ook als ze voor de tiende keer weer iets moeten herschrijven.

Schrijven kan je leren
Ik ben daar diep van onder de indruk. Zo begeleid ik een schrijfster, die elke keer weer vraagt of het wel goed genoeg is wat ze schrijft. Ik antwoord heel eerlijk; er zit potentie in, maar je stijl vraagt oefening. Dan zie ik, tot mijn verbazing, haar gezicht oplichten. Oefenen kan ik, zie ik haar denken.

Het heeft er volgens mij iets mee te maken dat je er in gelooft dat je iets kan leren. In plaats van dat je gelooft dat je het al zou moeten kunnen. Dat je gelooft dat keihard trainen zin heeft. In plaats van dat je gelooft dat dat een zinloze oefening is. Dat als het niet in een keer goed is, dat het dat ook nooit zal worden. Hoge verwachtingen van jezelf zijn veel moeilijker te overwinnen, dan een slechte stijl.

Word een slechte schrijver
Dus – word een slechte schrijver. Hecht niet zo aan talent of resultaat. Zie het schrijven als een grote oefening. Lach om je eigen fouten. Sommige van mijn cursisten lezen lachend hun eerste versies terug. En ik zie trots als ze hun nieuwe versie er naast leggen. Ze hebben wat geleerd! En dat geeft energie om door te gaan.

Schrijven is geen passief talent. Schrijven kan je je actief eigen maken. Ja, dat kost moeite. Maar je stelt een Groot Vertrek toch niet uit alleen om de angst voor een paar zweetdruppels?

Passie als drijfveer
Maar je hoeft jezelf niet met een zweep op de rug te slaan. Mensen die het tot het einde redden, zijn de mensen die lol hebben in het schrijven. Die ervan genieten om te trainen, ook al is het buiten veertig graden.

Het leuke van de Grande Depart was dat, ondanks de drukte en de hitte, de sfeer heel relaxed was. Er was spanning en ontspanning tegelijkertijd. Dat heb je voor schrijven ook nodig.

Ga deze zomer vooral zwemmen, luieren in de schaduw, mijmer wat en vertrouw er op dat de juiste woorden zullen komen. Maar  kruip ook af en toe in een geel hemd achter de computer. Zet je vingers op de toetsen, alsof je je voeten op de pedalen zet. Train. Bouw aan je eigen schrijfconditie. Train je technieken. En zie dat je beter wordt.

Je hoeft geen groot talent te zijn om je eigen boek te schrijven.  Als je met al je passie en doorzettingsvermogen er aan werkt, dan maak je die Grande Tour af.

Lees ook mijn eerdere blog ‘ Wat iedereen moet weten over schrijven’ over dit onderwerp.

The following two tabs change content below.

• Biografie
• Laatste Berichten

Nanda Huneman

Als tiener had ik de vaste overtuiging dat schrijven zweverig was. En ik was al zo’n dromer! Mijn moeder noemde me een ‘luchtfietser’. Daarom leek het mij niet slim om mijn leven aan schrijven te wijden.

Laatste berichten van Nanda Huneman (toon alles)

• Leren schrijven doe je zo! - 8 september 2021
• Begin je boek met een proloog - 9 oktober 2020
• Schrijf een pakkend begin van jouw boek - 27 augustus 2020