Hoe onzekerheid jou een betere schrijver maakt - Boekschrijven.nl

Onzekerheid wordt in een adem genoemd met gebrek aan karakter en doortastendheid. Wie onzeker is, zo denken we, komt minder ver in het leven dan iemand die snel zijn oordeel vormt.

Gevoeligheid, zo denken we, brengt een onvermogen met zich mee om snel en doelmatig te kunnen reageren op de dingen die zich in het dagelijks leven voordoen.

Maar is onzekerheid wel zo’n slechte eigenschap als we denken?

Onzekerheid maakt goede schrijver

Tijdens een van de studiemiddagen op de Schrijversvakschool droeg docent Jos van Hest een verhaal voor van een van zijn cursisten.

iStock_000022846092XSmall

‘Omdat ze het zelf niet durft’,  zei hij. Hij introduceerde haar met de woorden: ‘Ze is erg onzeker … dus dat kan nog heel wat worden.’ Die zin en met name dat woordje ‘dus’ is me altijd bij gebleven.

Tijdens mijn opleiding aan de kunstacademie kreeg ik zelf een dergelijk twijfelachtige eigenschap toegedicht. In een eindevaluatie schreef mijn tekenleraar dat ik een zeer gevoelige student was.

Ook hier scheen uit de context dat hij dit als een aanbeveling beschouwde. Een voorwaarde zelfs om een goed kunstenaar of schrijver te worden.

Meer ideeën betekent meer uitfilteren

Ik had gevoeligheid en onzekerheid altijd gezien als een teken van onvermogen om vooruit te komen in de wereld. Dus hoe kon het hier dan als zo’n gloedvolle aanbeveling klinken? Ik heb daar lang over nagedacht.

Met een gevoelige creatieve geest sluit niets op voorhand uit. Je laat meer indrukken en ideeën toe en moet dus meer uitfilteren om tot een keuze te komen. Die selectie kost tijd, waardoor je trager tot een slotsom.

Als je daarbij nog een ideaalbeeld hebt van hoe je werk eruit zou moeten zien, dan komt daar nog een portie perfectionisme bij. Allemaal ingrediënten die je extra doen twijfelen aan jezelf en je vermogen je werk tot een goed einde te brengen.

Elke nieuwe schrijfsessie is moedig besluit

In hun boekje ‘Kunst en angst’ leggen de auteurs een direct verband tussen creativiteit en onzekerheid. De bereidheid niet meteen het eerst voor de hand liggende antwoord te omarmen vergt durf.

Het vergt de moed om in een gat te springen waarvan je nog niet weet waar de bodem is. En of die wel bestaat.

Eigenlijk is elke nieuwe schrijfsessie opnieuw een moedig besluit om de lege pagina in te duiken en niet te weten waar je zult eindigen. Of het je wat op zal leveren of niet. Elke schrijver, of hij nou publiceert of niet is daarom een held.Elke dag opnieuw, dat hij schrijft.

Dus als je weer eens aan alles twijfelt, wat je schrijft, wanhoop niet en doe gewoon maar wat. Het enig dat je fout kunt doen is niet schrijven.

The following two tabs change content below.

Inez Risseeuw

Ik herinner me de eerste keer dat ik echt schreef. De juf had echte inkt in de potjes in onze tafels gegoten. Uit een grote half doorzichtige fles. Het rook een beetje naar zoete medicijnen.

Laatste berichten van Inez Risseeuw (toon alles)