Om je eigen boek te kunnen schrijven, moet je gruwelijk open zijn. Vooral als je schrijft over je eigen ervaringen, mag je geen geheimen hebben.
Geheimen
Iedereen heeft wel iets dat hij liever zou willen vergeten, niet durft te bekennen of koste wat het kost wil blijven geloven. Als je over je eigen leven schrijft, zou je misschien liever niet vertellen dat je je man al tien jaar bedriegt, of je toch niet zo aardig bent als het lijkt en dat je je moeder altijd wantrouwt.
Al die dingen heb je op papier te zetten. Beken elk gênant en pijnlijk detail. Wees gerust: dit geheim hoeft uiteindelijk niet in je boek terecht te komen. Niet iedereen hoeft dit te weten (en soms ook wel) – maar voor jezelf dien je een open boek te zijn.
Als je dat geheim niet voor jezelf benoemt, dan neemt het, ook al schrijf je er geen woord over, je verhaal over.
Lak
We proberen vaak iets overeind te houden met ons schrijven. Hoe mooi het was, hoe goed we zijn en soms ook hoe verschrikkelijk het was.
Het doel van schrijven is echter niet om steeds een laagje lak op hetzelfde verhaal aan te brengen.
Nee, het doel is om de lak er af te schuren. Weg met die mooie zinnen, dat geweldige plot. We willen hout zien, de kern van het verhaal.
En ja, dat is doodeng. En nee, het levert niet altijd mooie teksten op.
Maar als je begint met schrijven, hoeft het ook niet meteen mooi te zijn. Het moet vooral echt zijn.
Kan je niet gewoon je eigen boek gaan schrijven zonder het over die oude koe, dat drama of dat vreselijke complex te hebben? Waarom moet je al die oude shit omhoog halen?
Er zijn in ieder geval drie redenen waarom het belangrijk is om open te zijn naar jezelf.
Veilig
Ten eerste maakt het je schrijven veiliger. Dat klinkt misschien tegenstrijdig, want niets is zo onveilig als het schrijven over geheimen.
Maar niet schrijven over vervelende herinneringen, is nog onveiliger. Ze weerhouden je er van om echt in het verhaal te duiken. Als je iets te verbergen hebt, ben je steeds op je hoede.
Om het schrijfproces een kans te geven, moet je de controle durven loslaten. Een goed verhaal komt pas tot stand als je je pen volgt. Als daar een geheim in zit, is dat erg eng. Die kan er elk moment uitrollen.
Als je eenmaal je bekentenis hebt gedaan, is vrijschrijven veiliger en makkelijker.
Kracht
In eerlijk zijn schuilt een kracht waar geen stijl tegen op kan. Door naar de kern van de zaak te gaan, zonder enige reserves, vind je je eigen stem. Te midden van al het drama ligt jouw unieke stijl, het echte thema of een verrassend perspectief. Vaak zit in de pijn, in de schaamte, een nieuwe kracht verborgen. Een kracht die helpt om je verhaal authentiek op papier te krijgen.
Fictie
Als je alle uithoeken van je verhaal kent, ook de donkere, dan ben je beter in staat om te kiezen wat je wel en niet wilt vertellen. Je kan zien waar je een boekje over jezelf open wilt doen en waar je liever een hoofdstuk af wilt sluiten. Doordat je nu weet wat de kern van het verhaal is, kan je beter zien hoeveel openheid jouw boek nodig heeft om tot zijn recht te komen.
Ook ben je veel beter in staat om je verhaal om te zetten in fictie. Want je kan alleen maar fictie schrijven, als je het echte verhaal doorleefd hebt.
Schrijf het op
Dus, schrijf het op. Precies zoals het was. Houd niets achter. Reis af naar dat ene moment wat je liefste zou willen vergeten. Benoem al je twijfels, zonder er eentje achter te houden. Dat kan pittig zijn, en soms is het behulpzaam om er hulp bij te zoeken. Van een coach, een veilige vriend en misschien wel van een therapeut. Een geheim kan groter zijn dan je in eerste instantie dacht.
Je hoeft echt geen trauma te hebben om te kunnen schrijven. Soms is het maar iets kleins dat je niet durft op te schrijven en prik je daar zo doorheen.
Maar groot of klein, kijk naar je eigen schaduwkant. Het kan onwennig en pijnlijk zijn, uiteindelijk is het verhelderend en lucht het op. Het zorgt ervoor dat je schrijven veiliger, echter en ook nog eens beter wordt.
[wave] Meer schrijftips? Vraag de gratis schrijfles aan.
Nanda Huneman
Laatste berichten van Nanda Huneman (toon alles)
- Leren schrijven doe je zo! - 8 september 2021
- Begin je boek met een proloog - 9 oktober 2020
- Schrijf een pakkend begin van jouw boek - 27 augustus 2020
Jee, Nanda, dit is verhelderend en ontnuchterend. Ik ga helemaal opnieuw beginnen. Dank je voor je goede tip.
Fijn om te horen dat mijn blog verhelderend werkt en dat je nu weet hoe je het schrijven van je boek wilt aanpakken. Maar niet helemaal opnieuw beginnen he!? Gebruik je oude werk om tot nieuw werk te komen!
Ja, je hebt gelijk. Anders bestaat het schrijven alleen nog maar uit nooit verder komen dan ongeveer pagina 8. En als je van iets ontmoedigd raakt is het dat wel.
Nou …
Het is zeker één manier om te schrijven. En er is ook helemaal niets mis mee. Maar dat schrijven vooral echt móet zijn, nee, dat is een keuze.
Als je de techniek beheerst, kun je als schrijver heel goed kiezen welke informatie je beschikbaar maakt en welke je achterhoudt. Dat je eerst alles boven tafel moet krijgen en dan gaat kiezen en schrappen is een manier, maar wat mij betreft niet de enige.
En schrijven is altijd een leugen. Het is altijd jouw waarheid en die is per definitie niet gelijk aan wat er is gebeurd.
Ha Marcel,
Dank voor je stimulerende reactie.
Natuurlijk – er zijn vele waarheden. Ook over schrijven. Ik realiseer me dat als ik zo zeker iets over schrijven zeg, het tegenovergestelde ook waar kan zijn.
Toch maak ik het vaak mee – dat mensen wel willen schrijven, maar niet over de pijnlijke delen van het verhaal. Dat ze om een geheim heen proberen te schrijven. En dat merk je aan een verhaal. Dat de schrijver steeds iets essentieels achterhoudt. Ik zie dat een verhaal dan niet tot zijn recht komt.
Nogmaals: dit hoeft niet in het boek terecht te komen. Dat is inderdaad wat jij schrijft: als je de techniek beheerst, kan je kiezen wat je wel en wat je niet laat zien.
Maar ik geloof dus wel dat het voor een schrijver wel belangrijk is dat je ontdekt wat jouw waarheid is (en dan bedoel ik dus inderdaad niet DE waarheid). Vooral als je over jezelf schrijft of als je eigen leven de basis is van je verhaal.
Maar goed, er zijn vele schrijfwijzen. Ik begrijp dus dat jij het anders aanpakt? Hoe doe jij het? Ik ben wel benieuwd, want ik weet dat je veel ervaring hebt.
Groet, Nanda
Wow Nanda, dit is precies wat ik zocht, om in de laatste fase van mijn roman te kruipen. Al bijna een jaar lang durf ik het einde maar niet te schrijven, terwijl het al boordevol mooie, open en eerlijke stukken staan. Jouw blog helpt mij te zeggen tegen mezelf dat dat op zichzelf dus al fantastisch is, en dat ik met een gerust hart naar een afronding kan gaan werken. Hartelijk dank!!
Hi Ester,
Fijn om te horen dat je wat aan mijn blog hebt. Succes met het afronden van je roman – dat is inderdaad een pittige fase – waarin allerlei lijnen samenkomen en je er zelf achterkomt wat je nu eigenlijk zeggen wilt. Mooi – open – eerlijk; dat klinkt goed – ga door!
Hartelijke groet, Nanda
Herkenbaar! Mijn boek wordt een persoonlijk document met allerlei gevoelens wat betreft het opvoeden van mijn verstandelijk gehandicapte dochter, zie:
http://www.nestmetspiegelei.nl