Tijdens mijn zwangerschapsverlof heb ik veel geschreven. En daar voelde ik mij schuldig over.
Dat kwam omdat ik te veel boeken had gelezen. Over hoe het moet. Zwanger zijn. Bevallen. Verlof hebben. En in die boeken staan regels. Regel 1: ontspan, doe niets. Regel 2: slaap, slaap, slaap. Regel 3: rust nog meer uit.
Klopt, ik had zeker meer rust nodig dan normaal. Maar tussendoor wilde ik aan de slag. En wilde ik vooral: schrijven.
Schuldig voelen omdat je je niet aan de ‘regels’ houdt
Met mijn voeten op een krukje zit ik achter de computer. Mijn bolle buik steekt boven het bureau uit en heel kalm schrijf ik en voer ik correcties door in mijn boek. Ik word er rustig van.
Maar ik blijf al die stemmen uit die boeken horen. Je doet te veel! Je moet op bed liggen, niet achter een computer zitten. Dat heb ik nog niet eerder gehad. Dat ik me schuldig voel omdat ik schrijf. Normaal voel ik me schuldig omdat ik niet schrijf.
Te veel kennis kan blokkeren
Hoeveel ik er ook aan heb gehad – aan boeken over de zwangerschap en aan boeken over schrijftechnieken – op den duur blokkeren ze. Omdat ze me het idee geven dat er regels zijn. Dat er een manier is om het goed te doen, en dus is er automatisch een manier om het fout te doen.
Volg je eigen weg
Steeds opnieuw vertel ik mezelf en mijn cursisten: er zijn geen regels, volg je eigen weg. Niemand bepaalt hoe jouw schrijfproces er uit moet zien. Net zoals niemand bepaalt hoe mijn verlof er uit moet zien.
Maar dat is helemaal niet wat mijn cursisten willen horen. Die willen regels, houvast. Die willen weten waar ze moeten beginnen, hoe ze moeten opbouwen en doorzetten. Logisch.
Eerste stap: ken de regels
Want natuurlijk helpt het om wat regels te kennen. Niet vertellen, maar verbeelden. Wees concreet. Bouw de spanning op, geef niet alles in een keer weg. Dat soort dingen.
Een beetje houvast is wel prettig bij zoiets groots als de bevalling van een boek.
Maar als je een boek over bevallen hebt gelezen, is er nog geen baby. En het lezen van een schrijfboek, betekent niet dat je je eigen boek al hebt geschreven.
En om dat te doen, ‘moet’ je de regels weer vergeten. Want ik ken genoeg mensen die geen stap verder komen omdat ze zich aan alle regels willen houden. Bij elk woord dat ze tikken, leest er een alwetende redacteur mee, die in de gaten houdt of ze zich wel aan alle schrijfregels houden. En dat is nou niet bepaald goed voor de creativiteit en productiviteit.
Tweede stap: vergeet de regels
Om je eigen boek te schrijven heb je iets anders nodig dan regels. Uiteindelijk moet je leren vertrouwen op je intuïtie. Ook al leidt die je naar een terrein die door geen regel wordt beschreven.
Iedereen heeft zijn eigen schrijfweg en zal die op zijn eigen manier vinden. In het begin kan het behulpzaam zijn om boeken en regels als richtingaanwijzers te hebben. Zodat je een beetje een idee hebt van het nieuwe terrein dat je gaat betreden. Maar er komt een moment dat je een andere kant op wil dan de schrijftomtom. En dat is het moment dat je je eigen regels gaat vormen.
Regels opnieuw uitvinden
Voor mij was het belangrijk om te schrijven tijdens mijn zwangerschap. Misschien is het voor jou belangrijk om je boek vanuit een verrassend perspectief te schrijven, om een beeldspraak te gebruiken die nog niemand anders heeft gebruikt. Dat is creativiteit. Dat is niet het volgen van de regels, dat is het opnieuw uitvinden van regels.
Vergeet dit weer
En grote kans dat ik nu net, ongewild, een nieuwe regel heb gecreëerd. De regel: vergeet de regels. Dus lees deze blog en vergeet ‘m meteen weer! Ga schrijven. Of niet. Doe wat jij wilt.
Nanda Huneman
Laatste berichten van Nanda Huneman (toon alles)
- Leren schrijven doe je zo! - 8 september 2021
- Begin je boek met een proloog - 9 oktober 2020
- Schrijf een pakkend begin van jouw boek - 27 augustus 2020
Hallo Nanda,
Dank je wel voor dit stukje eerlijke tekst. Ook ik kan ‘last’ hebben van teveel willen schrijven in één keer. Een vriend van mijn noemt dit de ‘warmwoordenbron’. Ik moet dan oppassen dat het niet te ‘verslavend’ wordt. Achteraf is het ook wel mooi om zoveel geproduceerd te hebben, en dan kun je gaan selecteren.
Oeps: te snel getypt. ‘Van mijn’ is Westlands. Het moet natuurlijk ‘van mij’ zijn.
Mooi woord, Ester, warmwoordenbron! En ‘van mijn’ vind ik ook mooi! 😉
Blijf de schrijfstroom volgen!
Hartelijke groet, Nanda
Leuk openhartig artikel. Idd herkenbaar schuldig voelen over veel (willen) schrijven door regels, regels, regels, maar voor mij ook het milieu. ‘Wat een papier!’, kan ik denken. En: wat doe ik er mee? Gooi ik wat weg? Wat gooi ik weg? Hoe orden ik het de ideeën en woordenstromen? Nog wat te ontdekken denk ik… toch maar blijven schrijven 😉
Hi Mireille,
Ja heel veel schrijven en daar dan orde in vinden.. hoe doe je dat?
Vaak is mijn vele schrijven een soort voorwerk, waarin van alles broeit en groeit. Dat houd ik dan ook vaak ‘onder de grond’, kijk er niet nog een keer naar.
Maar als ik dan echt iets ga maken voor een doel, doet al dat voorschrijfwerk toch mee. Daarin heb ik een thema of onderwerp al verkend en verdiept.
Hoor graag tzt jouw methode!
Groet, Nanda