Door alle drukke bezigheden gebeurt het keer op keer.
Vorige week nog heb je wel drie keer twee uur lang geconcentreerd zitten schrijven en je merkte dat je steeds dieper in je verhaal begon te komen. Dat er steeds meer ideeën gingen stromen.
Maar toen moest je naar de tandarts. En je zoontje kreeg de griep en je had een belangrijke vergadering, net op de middag die je voor je schrijven had gereserveerd.
Weg is weer het ritme.
Je weet niet meer waar je met je boek gebleven was.
Zie je wel, is je conclusie. Dat wordt niks met die roman. Het schrijven van je boek lijkt weer onbegonnen werk.
Opnieuw bij jezelf naar binnen gaan
Opnieuw ingang vinden in je boek betekent opnieuw bij jezelf naar binnen gaan.
En dat lijkt wel wat op een eenzame wandeling door een onbekend bos, juist als je moe bent.
Je ziet er tegenop van de bank te komen, je jas aan te trekken en weer naar buiten te gaan. Je hebt geen zin om in je eentje te lopen. Het waait ook nog eens behoorlijk tussen al die bomen. Je hebt geen idee welke richting je moet kiezen of waar deze wandeling toe leidt.
De verleiding is groot om thuis te blijven en met die reep chocolade te gaan zappen op tv.
Trouw wachten wordt beloond
Inspiratie is als een onvoorspelbare vriendin. Ze komt en gaat wanneer het haar zint.
Om haar te ontmoeten moet jij op de afgesproken plek aanwezig zijn. Telkens weer, met je pen in je hand. In gezelschap van alleen jezelf, overgeleverd soms aan sombere gedachten, verveling of niet weten wat je schrijven moet.
Er zijn dagen dat je voor niks zit te wachten. Maar oh, wat is het de moeite waard als ze eenmaal komt.
Van dichtbij ga je vanzelf de bomen zien
Begin dus toch maar weer bij het begin. Pak pen en papier en maak je nog niet druk over de volgende stap want die volgt zo gauw je je pen op papier neerzet.
Des te dichter je namelijk een bos nadert, des te meer valt het uiteen in bomen, paadjes door het struikgewas, schors en blaadjes. Stukjes die je kunt onderscheiden, behappen.
Vroeg of laat valt je oog op een detail waarop je je kunt concentreren en dat je kunt beschrijven.
Geen onbegonnen werk
Van het ene detail komt een ander.
En voor je het weet loop je weer midden in je prachtige bos. En komen regels op papier.
Misschien geen briljante regels, maar toch weer nieuwe regels voor je boek. Je hebt weer geschreven en weer nieuwe aanknopingspunten voor de volgende wandeling. Voor je het weet is het schrijven niet meer het onbegonnen werk van eerst.
Inez Risseeuw
Laatste berichten van Inez Risseeuw (toon alles)
- Hoe kies je de beste titel voor jouw boek - 5 augustus 2021
- Het geheim van een goed kinderboek - 21 juni 2021
- Een titel voor je boek - 3 maart 2021
Dankjewel Inez je hebt me precies op tijd in mijn nekvel te pakken, ik ga terug naar de bomen in het bos en zal er heel gelukkig en vol vertrouwen steeds naar terugkeren……..
Typisch… Ik heb mezelf na zo’n idiote week weer voor de computer gesleept en kan met moeite mijn aandacht terug brengen naar mijn verhaal. Ik voel me haast schuldig tegenover mijn personages. En uit pure afleidingsdrang lees ik net je stukje; spijker op zijn kop, wat een toevallige timing! Ik ga gauw weer verder… Bedankt!
Hoi Bo,
Goed om te horen dat ik je weer een duwtje in de rug heb kunnen geven.
Dat heeft elke schrijver zo nu en dan nodig,
Succes met je boek,
Inez
Ik heb het op dit moment. Een maand lang had ik veel geschreven. Nu ben ik al weer een maand verder met geen inspiratie. Ik weet zelf dat ik nog niet klaar ben met mijn boek. Maar ik heb geen idee over wat ik moet schrijven.
Herkenbaar!! Zeker na de vakantie. En ik heb er helaas nog een obstakel bijgekregen waarvan ik niet weet hoe ik ermee om moet gaan. Ik heb een boek helemaal in de grondverf staan. Alleen: ik twijfel over een aantal personages: voegen ze wel genoeg toe aan het verhaal? Is het zonder deze personage niet veel krachtiger en moet ik afscheid nemen? Of moet ik die personage meer betekenis geven? Ik merk dat ik bijna niet in staat ben personages te schrappen (het doet ook iets af aan het verhaal) en dat ik zolang ik de beslissing niet heb genomen blokkeer en niet meer verder kan met mijn boek….
Hallo Tanja,
Soms moet je je boek gewoon een poos wegleggen en het klinkt alsof dat nu het geval is bij jou.
Tijd geeft je afstand en zorgt er soms voor dat je afscheid kunt nemen van personages en of fragmenten die minder belangrijk zijn voor je verhaal. Het doet zeer om te schrappen maar je verhaal wordt er sterker van. (En misschien kun je je geschrapte personages gebruiken voor een nieuw verhaal!!!)
Succes met je keuzes,
Inez Risseeuw
Heel treffend, herkenbaar en inspirerend stukje peptalk. Ik ga zo weer een ‘boswandeling’ maken…
Ik heb deze tekst uitgeprint en opgehangen!
Voordat ik ga zitten om te schrijven loop ik met een grote kop thee en het papier waar deze tekst op staat heen en weer door de huiskamer, de inspiratie begint te borrelen, hang het A4tje terug en ben klaar om te beginnen!
Dank je Inez!
Hallo Linda,
Fijn om te horen! Succes met borrelen,
Inez Risseeuw
Heel mooi beschreven en zo waar!!! Het is soms zo moeilijk om gemotiveerd te blijven, vooral als de inspiratie je in de steek laat, want dan slaat de twijfel toe. Het is niks! Wie wil dit nu lezen? Waar gaat dit eigenlijk naar toe? … en dan ineens heb je er weer drie pagina’s bij 🙂 Het blijft lastig. Schrijven is vaak zo eenzaam. Alleen jij kan het verhaal vertellen. Het zit in jouw hoofd. Dit soort stukjes zijn fijn om te lezen. Ze geven weer moed!