Hoe kom je aan leuke ideeën voor je boek?

Ondanks een buurman die vroeger zei dat ik later schrijver zou worden, dacht ik heel lang dat ik dat niet kon. Ik schreef wel van alles, gedachten, lange brieven en soms een gedicht, maar ik had geen ideeën voor een verhaal.

De ideeën die ik bedacht waren niet van vlees en bloed. Als ik eraan begon te schrijven interesseerden ze me eigenlijk niet. Toch bleef ik die drang houden, ik wist alleen niet naar wat.

Drie soorten schrijvers

Ik wist toen nog niet dat er, globaal gesproken, drie soorten schrijvers zijn:

  1. Ideeënschrijvers, die vanuit een idee werken.
  2. Schrijvers die met een personage starten.
  3. En schrijvers die uitgaan van een sfeer.

Idee leuk verhaalAls schrijver moest ik nog helemaal mezelf uitvinden.

Mijn eerste idee voor een roman ontstond jaren later. Uit het eerste grote verlies in mijn leven. Dat verlies moest eerst verwerkt. Tijdens die verwerking ontstond de vage omtrek van een verhaal.

Op de Schrijversvakschool schreef ik de eerste scènes. In navolging van de grote voorbeelden uit de les, bedacht ik allerlei invalshoeken.

Ik werkte verhaallijnen uit, zette schema’s op. Maar telkens als ik mijn werk inleverde, bleek mijn roman veel te veelomvattend. Teveel thema’s. Teveel invalshoeken. Teveel verhaallijnen.

Nummer 4: schrijver van één roman

Al die jaren had ik maar één roman om aan te werken en tijdens de periodes dat dat niet lukte, was ik ongelukkig. Het duurde jaren voor ik mijn verhaal terug kon brengen tot zij eigenlijke kern. Ergens las ik dat er nog een vierde soort bestaat; schrijvers van één roman. Zo’n schrijver wilde ik helemaal niet zijn. Want wat als het straks af was? En wat als het nooit afkwam? Ik zat vast tussen twee angsten.

Celdeling van ideeën

Toen kwam de dag dat ik het ineens begreep. Die veel te grote vormeloze roman bevatte de verhaallijnen voor meerdere verhalen. Er vond een soort celdeling plaats en het idee ontstond voor een tweede parallelroman.

In de periodes dat ik niet verder kon aan mijn roman, kreeg ik andere ideeën. Voor een lesbische jeugdroman. Voor een jeugdroman over een straatjongetje met drie honden. Voor een roman over een vrouw in Frankrijk tijdens de Tweede Wereldoorlog.

Vaak begonnen er zomaar zinnen rond te zingen in mijn hoofd. Losse flarden die nog geen plaats hadden in een verhaal. Ik schreef ze voor de zekerheid maar op.

Verhaalideeën beginnen klein

Nieuwe ideeën blijken zich onopvallend schuil te houden in kleine ingevingen of lossen zinnen. In het handgebaar van een vrouw die je voor ogen komt. In een losse zin. Voor je het weet negeer je ze want ze kondigen zich aan zonder te vertellen in welk verhaal ze thuishoren.

Met het ontstaan van al die nieuwe verhalen liep mijn eerste roman langzaam leeg, als een ballon die te hard opgeblazen was geweest, en kreeg meer vorm.

Elk nieuw verhaalidee kreeg zijn eigen schrift. Kweekbakjes, compleet met werktitel en uitgeknipte plaatjes en voldoende ruimte om te kunnen groeien.

Leuke ideeën zijn vooral eigen ideeën

Ik heb geen recept voor leuke ideeën. Des te meer je als schrijver je ei kwijt kunt in je boek, des te authentieker en leuker zal je verhaal zijn en des te makkelijker zul je je weg vinden door het schrijfproces.

Leuke verhaalideeën hebben alles te maken met authenticiteit; een eigen invalshoek, een eigen thema. En daarvoor moet je eerst jezelf als schrijver uitvinden en je een weg schrijven naar jezelf en naar wat je wilt vertellen.

The following two tabs change content below.

Inez Risseeuw

Ik herinner me de eerste keer dat ik echt schreef. De juf had echte inkt in de potjes in onze tafels gegoten. Uit een grote half doorzichtige fles. Het rook een beetje naar zoete medicijnen.

Laatste berichten van Inez Risseeuw (toon alles)