Scenario schrijven, jouw boek verfilmen

Tijdens een cursus scenarioschrijven ging er een wereld voor me open.

Scenarioschrijven is een heel andere tak van sport dan het schrijven van een roman.

Allereerst is een scenario een afgeleid product, de bewerking van een verhaal dat al bestaat. En het ziet eruit als een toneelstuk met veel direct weergegeven dialogen en slechts korte aanwijzingen over de plaats van handeling, de aanwezige personen en hun handeling.

Het hele verhaal moet blijken uit wat er gezegd wordt of gedaan, want het moet omgezet kunnen worden in beeld of geluid.

Geen beschrijvingen in een scenario

scenario schrijvenIn een roman beschrijf je misschien in detail de stof van de bank waarop je hoofdpersoon zit.

De sfeer van de huiskamer.

Of het uiterlijk van zijn vriendin.

Maar beschrijvingen van omgeving of iemands uiterlijk, horen niet thuis in een scenario.

De regisseur is een schrijver zonder pen, hij wil de beelden zelf bepalen. ‘Maai dus het gras niet voor zijn voeten weg’ waarschuwde de scenariodocent.

Geen innerlijke dialogen

Als schrijver maak je snel gebruik van de innerlijke monoloog. Het is een manier om je personage gedachten toe te dichten en, als schrijver, tegelijk je eigen informatie kwijt te kunnen aan je lezer.

Maar innerlijke monologen zijn moeilijk weer te geven in een beeld of geluid. Tenzij de regisseur kiest voor een zogenaamde ‘voice over’, een stem die commentaar geeft tijdens de film. Maar dat komt gauw kunstmatig over en de meeste regisseurs grijpen daar niet graag op terug.

Goede plot

Een goede film staat of valt met een goede verhaallijn of plot, zo leerde ik. Verandert de hoofdpersoon tijdens het verhaal? Voltrekt die verandering zich op een verrassende en geloofwaardige manier? En wordt die ontwikkeling niet door teveel bijzaken doorkruist?

Voor een goede plot heb je dus een hoofdpersoon nodig die zich niet zomaar laat weerhouden. Een personage met een sterk en concreet verlangen en een paar geduchte struikelblokken op zijn weg.

Mooie plaatsen

Daarnaast is de wereld waarin je verhaal zich afspeelt, bepalend voor de beelden in een eventuele film. Een verhaal dat zich afspeelt in een fertiliteitkliniek zal eerder opzienbarender beeldmateriaal opleveren dan een verhaal dat zich in een huiskamer voltrekt.

Niet voor niets zijn er zoveel ziekenhuisseries of politiefilms. Het zijn omgevingen waar het leven zich in verhevigde vorm afspeelt. Maar ook een smidse, een glasblazersatelier of een boerderij leveren mooie plaatjes op.

Kale verhaallijn

Sommige boeken worden gedragen door de mooie bespiegelingen of de stijl waarin het boek geschreven is. Maar hoe vertaal je gedachten of schrijfstijl in beeld of geluid?

Voor een film gaat het om de kale verhaallijn, ontdaan van alle beschrijvingen, bespiegelingen en innerlijke dialogen, tot enkel de concreet waarneembare gebeurtenissen overblijven. Denk dus alle beschrijvingen, alle bespiegelingen en innerlijke dialogen weg uit je boek.

Filmisch materiaal

Wat houd je over? Zichtbare omstandigheden die tot de verbeelding spreken? Een geloofwaardig personage met markante trekken? Een verhaallijn met veel handeling die de lezer onherroepelijk voortstuwt naar het eind?

Als dat zo is, heb je een boek met genoeg filmisch materiaal. En misschien heb je dan een boek dat erom vraagt verfilmd te worden.

The following two tabs change content below.

Inez Risseeuw

Ik herinner me de eerste keer dat ik echt schreef. De juf had echte inkt in de potjes in onze tafels gegoten. Uit een grote half doorzichtige fles. Het rook een beetje naar zoete medicijnen.

Laatste berichten van Inez Risseeuw (toon alles)