Voor je begint lijkt het zo simpel. Je hebt iets persoonlijks meegemaakt dat een grote omslag in je leven teweeg heeft gebracht. Of je hebt een oom die een bijzonder leven heeft geleid (denk aan de oom van Lieve Joris). Of een vriendin is ooggetuige geweest van dingen waar je normaal alleen over hoort in het avondnieuws. Je wilt er een persoonlijk verhaal van maken dat mensen aangrijpt zoals het jou heeft aangegrepen. Je hoeft het alleen nog maar op te schrijven, zo lijkt het.

Tien steigerende paarden
Maar als je de eerste woorden op papier wilt zetten lijkt het wel of je door tien paarden wordt tegengehouden. Die paarden staan voor alle onzekerheden die je bespringen als je eenmaal besloten hebt jouw verhaal serieus te nemen en de invalshoek van waaruit je het wilt vertellen. Het grootste paard heet; ‘Wat zullen anderen ervan zeggen als ik dit op mijn eigen manier vertel?’

Zingen voor een volle zaal
Het is hetzelfde paard dat een zanger kan tegenkomen als hij achter de microfoon gaat staan om een volle Arena toe te zingen. Mag ik mijn stem voluit laten horen zoals die nu eenmaal klinkt, met al zijn heesheid, zijn trillingen, zijn haperingen, de emotie die erin doorklinkt? Durf ik mijn stem te laten klinken als er al zoveel geweldige stemmen te horen zijn?

In de schijnwerpers
Als je begint te schrijven is het of alle schijnwerpers ineens gericht staan op wat je schrijft. Alsof al je potentiële lezers over je schouder mee lezen. Je wordt je bewust van al je eigen- aardigheden. Je vraagt je af of jouw verhaal en de manier waarop je het belicht wel te verantwoorden is. Er zijn immers andere mensen bij betrokken die zichzelf misschien zullen herkennen in je verhaal. Of juist helemaal niet. Je hoort al wat je vader ervan zal zeggen, of je beste vrienden.

Publiek in je hoofd
Al die onzekerheden klinken als spreekkoren in je hoofd. En dat is precies waar ze vandaan komen. Ze weerspiegelen enkel je eigen twijfels en onzekerheden. In feite sta je dus oog in oog met jezelf. Met de dingen in jezelf die je verafschuwt, waar je je voor geneert of die je liever niet onder ogen zag. Schrijven is dus allereerst een kwestie van wennen aan die kanten van jezelf. Het is schrijfangst in zijn meest naakte vorm.

Vertrouw op je eigen geluid
Luister naar de allereerste woorden die in je opwellen, ongeacht of ze goed lijken of niet en schrijf ze op. Misschien merk je een ritme op in je binnenste waarop woorden meedrijven. Vertrouw op dat ritme en schrijf de woorden op die erop meekomen, ook als dat volkomen onzin lijkt. Je lezers kijken nog niet echt mee. Het zijn enkel spreekkoren in je hoofd. En die kun je later altijd nog bekijken.

Vertrouw op het proces
Als je wel eens een filmpje hebt gezien van hoe een tophit tot stand komt. Dan weet je dat dat vaak begint met een loopje, of een enkele rif. In de loop van vele repetities komt er een melodielijn bij, een chorus en zo wordt het uitgebouwd tot een volledig nummer.
Rome werd niet in een dag gebouwd en ook je boek moet groeien tijdens alle versies die nog zullen volgen. Vertrouw op dat eerste woord, het eerste geluid dat je in je hoort. Het lijkt misschien nog niet op wat het zou moeten worden, maar het draagt de kiem voor het uiteindelijke resultaat.

Angst geen slecht teken
Laat angst je niet aan het twijfelen brengen. Angst of onzekerheid is geen teken dat je boek gedoemd is te falen. Het is enkel een teken dat wat je wilt schrijven belangrijk voor je is. Dat je iets van jezelf prijs wilt geven. Dat je boek dus ergens over gaat. Angst is dus een goed teken en het is daarom iets om naar te luisteren. Want dan kom je iets over jezelf en over je boek te weten.

Een verhaal waar niet iedereen blij mee is
Je kunt het niet iedereen naar de zin maken. Je moet dat zelfs niet willen, want een boek waar iedereen het mee eens kan zijn is niet interessant. Het bestaat niet eens. De mooiste romans zijn vaak boeken van mensen die het aandurfden iets te schrijven wat iedereen denkt maar verborgen houdt, voor de wereld en voor zichzelf.

Jouw gebrek is jouw bijzonderheid
Dus vertel jouw verhaal. Misschien vanuit een perspectief waar we onze ogen voor gesloten hielden.
In gewone saaie woorden, of woorden die je niet vaak tegenkomt.
Of met een stem die niet mooi klinkt en niet aangepast.

The following two tabs change content below.

• Biografie
• Laatste Berichten

Inez Risseeuw

Ik herinner me de eerste keer dat ik echt schreef. De juf had echte inkt in de potjes in onze tafels gegoten. Uit een grote half doorzichtige fles. Het rook een beetje naar zoete medicijnen.

Laatste berichten van Inez Risseeuw (toon alles)

• Hoe kies je de beste titel voor jouw boek - 5 augustus 2021
• Het geheim van een goed kinderboek - 21 juni 2021
• Een titel voor je boek - 3 maart 2021