Schrijfproblemen? Zoek hulp bij bekende schrijvers

Een paar maanden geleden zat ik weer eens hopeloos vast met mijn roman.

Eindeloos zat ik blokken tekst te verplaatsen. Maar het produceren van nieuwe tekst, lukte niet.

Ik verlangde ernaar weer in een nieuw verhaalmoment te belanden. Lekker uitgebreid de omgeving beschrijven, de mensen, de sfeer, de dingen die er dan gebeuren. Lekker opgaan in dat moment. Want dat zijn de fijnste momenten van het schrijven. Als er een wereld ontstaat die er eerder nog niet was.

Opnieuw had de gedachte postgevat: Als het zo lekker en zo makkelijk gaat, kan het geen goed schrijven zijn.

Angst droogt ideeën uit

Ik kreeg geen ideeën meer. Of om precies te zijn, elk idee dat ik kreeg leek te stranden op bezwaren. Het was allemaal meer van hetzelfde. Wie zat er nu te wachten op uitgebreide herinneringen uit iemands jeugd?

Ik was bang dat mijn roman langdradig zou worden. Dat ik de fragmenten te veel uitspon. Ik maakte me druk dat ik geen verhaallijn meer zou ontdekken. Dat het verhaal teveel zou versnipperen. Angst deed mijn ruimte krimpen.

Goedkeuring van Oek de Jong

schrijfsels prullenmand‘Pier en oceaan’ kwam uit, de nieuwste roman van Oek de Jong. Al sinds ‘Opwaaiende zomerjurken’ ben ik een fan van hem. Dat is gevoelsmatig. Ik houd van zijn boeken. Ik begrijp lang niet alles maar mijn gevoel snapt waar hij het over heeft.

Ik vind zijn taal mooi, onopgesmukt en schoon. Ik zou zo verliefd kunnen worden op zijn personages. Ik koop zijn boeken blind. Zonder een alinea te lezen.

Lezend in ‘Pier en oceaan’ kwam ik erachter dat hij alles doet waar ik bang voor ben, maar hartstochtelijk naar verlang; helemaal in mijn romanpersonage kruipen en alles mee te maken tot en met het knippen van zijn teennagels. Al die kleine schijnbaar onbeduidende voorvallen te beschrijven die zo’n indruk op je maken in je jeugd. Die je maken tot wie je later wordt.

Kunst, een spel met grenzen

Mijn leraar tekenen in New York gaf ooit een les waarbij hij een kruisje zette op het bord en toen, zonder toelichting, het krijtje doorgaf aan van de studenten. Die aarzelde een poos en zette toen een cirkel om het kruisje. De tweede zette een nieuw kruisje buiten de cirkel. De vijfde zette een groot kruis over het hele bord.

De laatste student nam een stuk houtskool uit zijn eigen doos, ging op een tafel staan en tekende op het plafond.

Voortbouwen op het werk van anderen

Als kunstenaars en schrijvers spelen we allemaal een spel met de grenzen van het bekende. We bouwen voort op de toestemming die anderen voor ons hebben gegeven met het voorbeeld van hun eigen werk. Het werk van anderen bevestigt ons en moedigt ons aan nog een stap verder te zetten.

In die zin zijn alle schrijvers, en kunstenaars, deel van één groot collectief dat doorlopend experimenteert met de vorm waarin we ons verhaal proberen te vertellen.

Lees andere schrijvers

Schaar je dus ongegeneerd bij het collectief. Leer van de schrijvers die voor je kwamen.

Ben je bang voor steeds maar weer die korte kale zinnen? Lees de verhalen van Alberts.

Ben je bang dat je zinnen veel te lang zijn? Lees een stukje Proust.

Ben je bang dat je verhaal te fantastisch wordt? Te alledaags? Te schokkend? Te ongewoon? Er is vast wel een schrijver te vinden die juist dat kenmerk verheven heeft tot een unieke eigenschap.

The following two tabs change content below.

Inez Risseeuw

Ik herinner me de eerste keer dat ik echt schreef. De juf had echte inkt in de potjes in onze tafels gegoten. Uit een grote half doorzichtige fles. Het rook een beetje naar zoete medicijnen.

Laatste berichten van Inez Risseeuw (toon alles)